Institutio Oratoria

Quintilian

Quintilian. Institutio Oratoria, Volume 1-4. Butler, Harold Edgeworth, editor. Cambridge, Mass; London: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1920-1922.

quae eadem figura nonnunquam per ironiam ad elevandum convertitur. similis geminationis post aliquam interiectionem repetitio est, sed paulo etiam vehementior: bona , miserum me! ( consumptis enim

v7-9 p.462
lacrimis tamen infixus haeret animo dolor ) bona, inquam, Cn. Pompeii acerbissimae voci subiecta praeconis. — vivis et vivis non ad deponendam, sed ad confirmandam audaciam.

sed ab iisdem verbis plura acriter et instanter incipiunt: nihilne te nocturnum praesidium Palatii, nihil urbis vigiliae, nihil timor populi, nihil consensus bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi senatus locus, nihil horum ora uultusque mouerunt? et in iisdem desinunt: quis eos postulavit? Appius . Quis produxit? Appius .

quanquam hoc exemplum ad aliud quoque schema pertinet, cuius et initia inter se et fines iidem sunt, quis et quis, Appius et Appius . quale est: qui sunt, qui foedera saepe ruperunt? Carthaginienses. qui sunt, qui crudelissime bellum gesserunt? Carthaginienses. qui sunt, qui Italiam deformarunt? Carthaginienses. qui sunt, qui sibi ignosci postulant? Carthaginienses.

etiam in contrapositis vel comparativis solet respondere primorum verborum alterna repetitio, quod modo huius esse loci potius dixi: vigilas tu de node, ut tuis consultatoribus respondeas; ille, ut eo quo intendit mature cum exercitu perveniat. te gallorum, illum buccinarum

v7-9 p.464
cantus exsuscitat. tu actionem instituis; ille aciem instruit. tu caves, ne consultores tui, ille, ne urbes aut castra capiantur.

sed hac gratia non fuit contentus orator, vertit in contrarium eandem figuram: ille tenet et scit, ut hostium copiae, tu, ut aquae pluviae arceantur. ille exercitatus in propagandis finibus, tu in regendis.

possunt media quoque respondere vel primis, ut

  1. te nemus Angitiae, vitrea te Fucinus unda;
vel ultimis ut haec navis onusta praeda Siciliensi, cum et ipsa esset ex praeda. nec quisquam dubitabit. idem fieri posse iteratis utrinque mediis. respondent primis et ultima: multi et graves dolores inventi parentibus et propinquis multi.

est et illud repetendi genus, quod simul [*]( simul, Spalding : semel, MSS. ) proposita iterat et dividit:

  1. Iphitus et Pelias mecum, quorum Iphitus aevo
  2. iam gravior, Pelias et vulnere tardus Ulixi.
Ἐπάνοδος dicitur Graece, nostri regressionem vocant. nec solum in eodem sensu,

sed etiam in diverso eadem verba contra sumuntur: principum dignitas

v7-9 p.466
erat paene par, non par fortasse eorum qui sequebantur. interim variatur casibus haec et generibus retractatio: magnus est dicendi labor, magna res et cetera; et apud Rutilium longa περιόδῳ sed haec initia sententiarum sunt: pater hic tuus? patrem nunc appellas? patris tui filius es?

fit casibus modo hoc schema, quod πολύπτωτον vocant. constat aliis etiam modis, ut pro Cluentio: quod autem tempus veneni dandi? illo die? illa frequentia? per quem porro datum? unde sumptum? quae porro interceptio poculi?

cur non de integro autem datum?hanc rerum, coniunctam diversitatem Caecilius μεταβολήν vocat, qualis est pro Cluentio locus in Oppianicum: illum tabulas publicas Larini censorias corrupisse decuriones universi iudicaverunt, cum illo nemo orationem, nemo rem ullam contrahebat, nemo illum ex tam multis cognatis et adfinibus tutorem unquam liberis suis scripsit, et deinceps adhuc multa.

ut haec in unum congeruntur, ita contra ilia dispersa sunt, quae a Cicerone dissipata dici puto:

  1. hic segetes, illic ueniunt felicius uuae,
  2. arborei fetus alibi,
et deinceps.

ilia vero apud Ciceronem mira

v7-9 p.468
figurarum mixtura deprehenditur, in qua et primum verbum [*]( primum verbum, Halm : primo verbo, MSS. ) longo post intervallo redditum est ultimum et media primis et mediis ultima congruunt: vestrum iam hic factum reprehenditur, patres conscripti, non meum; ac pulcherrimum quidem factum, verum, ut dixi, non meum, sed vestrum.