Institutio Oratoria

sunt alia quae, nisi proposita de qua dicendum est materia, viam docendi non praebeant. non enim causa tantum [*]( tantum, added by Halm. ) universa in quaestiones ac locos diducenda [*]( diducenda, Regius : dicenda, AG. ) est, sed hae ipsae partes habent rursus ordinem suum. nam et in prooemio primum est aliquid et secundum ac deinceps, et quaestio omnis ac locus habet suam dispositionem ut theses etiam simplices. nisi [*]( nisi, Obrecht : si, MSS. ) forte satis erit dividendi peritus,

qui controversiam in haec diduxerit, [*]( diduxerit, Regius : dixerit, MSS. ) an omne praemium viro forti dandum sit, an ex privato, an nuptiae, an eius quae nupta sit, an hae; deinde, cum fuerit de prima quaestione dicendum, passim et ut quidque in mentem veniet miscuerit, non primum in ea scierit esse tractandum,

verbis legis standum sit an voluntate, huius ipsius particulae aliquod initium fecerit, deinde proxima subnectens struxerit orationem, ut

sed quid una faciet aut altera, quin immo centum ac mille in re infinita [*]( in re infinita, Rollin : in re finita quae materia in se finita, G: in re finitaque materia ars finita, A. ) ? Praeceptoris est, in alio atque alio genere cotidie ostendere, quis ordo sit rerum et quae copulatio, ut paulatim fiat usus et ad similia transitus. tradi enim omnia, quae ars efficit, non possunt. nam quis pictor omnia,

quae in rerum natura sunt, adumbrare didicit? sed percepta semel imitandi ratione adsimulabit quidquid acceperit. quis non faber vasculum aliquod, quale nunquam viderat, fecit?

quaedam vero non docentium sunt, sed discentium. nam medicus, quid in quoque valetudinis genere faciendum sit, quid quibusque signis providendum, docebit; vim sentiendi pulsus venarum, coloris modos, spiritus meatum, caloris distantiam, quae sui cuiusque sunt ingenii, non dabit. quare plurima petamus a nobis et cum causis deliberemus cogite