Ex Ponto

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. quique tuas pariter lacrimas nostrasque videret,
  2. passuros poenam crederet esse duos.
  3. lenem te miseris genuit natura, nec ulli
  4. mitius ingenium, quam tibi, Brute, dedit:
  5. ut qui quid valeas ignoret Marte forensi,
  6. posse tuo peragi vix putet ore reos.
  7. scilicet eiusdem est, quamvis pugnare videntur,
  8. supplicibus facilem, sontibus esse trucem,
  9. cum tibi suscepta est legis vindicta severae,
  10. verba velut tinctu [*](tinctum corr. Ehwald) singula virus habent.
  11. hostibus eveniat quam sis violentus in armis
  12. sentire et linguae tela subire tuae.
  13. quae tibi tam tenui cura limantur, ut omnes
  14. istius ingenium corporis esse negent,
  15. at si quem laedi Fortuna cernis iniqua,
  16. mollior est animo femina nulla tuo.
  17. hoc ego praecipue sensi, cum magna meorum
  18. notitiam pars est infitiata mei.
  19. inmemor illorum, vestri non inmemor umquam,
  20. qui mala solliciti nostra levatis, ero.