Ex Ponto

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. quaeror, ut [*](utet) interdum tua mens, oblita quid absit,
  2. nescio quid certe sentit abesse sui,
  3. utque loqui multum de me praesente solebas,
  4. nunc quoque Nasonis nomen in ore tuo est?
  5. ipse quidem Getico peream violatus ab arcu
  6. (et sit periuri quam prope poena, vides)
  7. te nisi momentis video paene omnibus absens.
  8. gratia quod [*](quod dis vel sit) menti quolibet ire licet.
  9. hac ubi perveni nulli cernendus in urbem,
  10. saepe loquor tecum, saepe loquente fruor.
  11. tum mihi difficile est, quam sit bene, dicere, quamque
  12. candida iudiciis illa sit hora meis.
  13. tum me, siqua fides, caelesti sede receptum
  14. cum fortunatis suspicor esse deis.
  15. rursus ubi huc redii, caelum superosque relinquo,
  16. a Styge nec longe Pontica distat humus,
  17. unde ego si fato nitor prohibente reverti,
  18. spem sine profectu. Maxime, tolle mihi.
  1. Naso suo (posuit nomen quam [*](quam cui) paene!) sodali
  2. mittit ab Euxinis hoc breve carmen aquis,