Ex Ponto

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. denique, quae mecum est et erit sine fine, cavete,
  2. ne sit in inviso vestra figura loco.
  3. nam caput e nostra citius cervice recedet,
  4. et patiar fossis lumen abire genis,
  5. quam caream raptis, o publica numina, vobis:
  6. vos eritis nostrae portus et ara fugae.
  7. vos ego complectar, Geticis si cingar ab armis,
  8. utque meas aquilas, ut mea [*](ut mea tutaque vel vos mea vel signa ego vestra, etc. corr. Korn) signa sequar,
  9. aut ego me fallo nimiaque cupidine ludor,
  10. aut spes exilii commodioris adest.
  11. nam minus et minus est facies in imagine tristis,
  12. visaque sunt dictis adnuere ora meis.
  13. vera precor fiant timidae praesagia mentis,
  14. iustaque quamvis est, sit minor ira dei.
  1. Regia progenies, cui nobilitatis origo
  2. nomen in Eumolpi pervenit usque, Coty,
  3. fama loquax vestras si iam pervenit ad auris,
  4. me tibi finitimi parte iacere soli,
  5. supplicis exaudi, iuvenum mitissime, vocem,
  6. quamque potes, profugo (nam potes) adfer opem.