Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. trans ego tellurem, trans altas audiar undas,
  2. et gemitus vox est magna futura mei,
  3. nec tua te sontem tantummodo saecula norint .
  4. perpetuae crimen posteritatis eris.
  5. iam feror in pugnas et nondum cornua sumpsi,
  6. nec mihi sumendi causa sit ulla velim.
  7. Circus adhuc cessat; spargit iam torvus [*](tamen acer) harenam
  8. taurus et infesto iam pede pulsat humum.
  9. hoc quoque, quam volui, plus est. cane, Musa, receptus,
  10. dum licet huic nomen dissimulare suum.
  1. Ille ego qui fuerim, tenerorum lusor amorum,
  2. quem legis, ut noris, accipe posteritas.
  3. Sulmo mihi patria est, gelidis uberrimus undis,
  4. milia qui novies distat ab urbe decem.
  5. editus hic ego sum, nec non, ut tempora noris,
  6. cum cecidit fato consul uterque pari
  7. si quid id est, usque a proavis [*](si quid (quis) et a proavis usque est) vetus ordinis heres
  8. non modo fortunae munere factus eques,
  9. nec stirps prima fui; genito sum fratre creatus,
  10. qui tribus ante quater mensibus ortus erat.