Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. esse tui memorem, de qua tibi maxima cura est,
  2. quodque potest, secum nomen habere tuum
  3. vultibus illa tuis tamquam praesentis inhaeret,[*](praesentibus haeret)
  4. teque remota procul, si modo vivit, amat.
  5. ecquid, ubi incubuit iusto mens aegra dolori,
  6. lenis ab admonito pectore somnus abit?
  7. tunc subeunt curae, dum te lectusque locusque
  8. tangit et oblitam non sinit esse mei,
  9. et veniunt aestus, et nox inmensa videtur,
  10. fessaque iactati corporis ossa dolent?
  11. non equidem dubito, quin haec et cetera fiant,
  12. detque tuus maesti signa doloris amor,
  13. nec cruciere minus, quam cum Thebana cruentum
  14. Hectora Thessalico vidit ab axe rapi.
  15. quid tamen ipse precer dubito, nec dicere possum,
  16. affectum quem te mentis habere velim.
  17. tristis es? indignor quod sim tibi causa doloris ;
  18. non es? at [*](ut: at Bentley) amisso coniuge digna fores.
  19. tu vero tua damna dole, mitissima coniunx,
  20. tempus et a nostris exige triste malis,