Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. ‘hic, qui Sidonio fulget sublimis in ostro,
  2. dux fuerat belli, proximus ille duci.
  3. hic, qui nunc in humo lumen miserabile fixit,
  4. non isto vultu, cum tulit arma, fuit.
  5. ille ferox et adhuc oculis hostilibus ardens
  6. hortator pugnae consiliumque fuit.
  7. perfidus hic nostros inclusit fraude locorum,
  8. squalida promissis qui tegit ora comis.
  9. illo, qui sequitur, dicunt mactata ministro
  10. saepe recusanti corpora capta deo.
  11. hic lacus, hi montes, haec tot castella, tot amnes
  12. plena ferae caedis, plena cruoris erant.
  13. Drusus in his meruit quondam cognomina terris,
  14. quae bona progenies, digna parente, fuit.
  15. cornibus hic fractis viridi male tectus ab ulva
  16. decolor ipse suo sanguine Rhenus erat.
  17. crinibus en etiam fertur Germania passis,
  18. et ducis invicti sub pede maesta sedet,
  19. collaque Romanae praebens animosa securi
  20. vincula fert illa, qua tulit arma, manu.’