Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. pro quibus inventis, ut munus munere penses,
  2. da, precor, ingenio praemia digna meo.’
  3. dixerat, at Phalaris ‘poenae mirande repertor,
  4. ipse tuum praesens imbue ’ dixit opus.
  5. 'nec mora, monstratis crudeliter ignibus ustus
  6. exhibuit geminos ore gemente sonos.
  7. quid mihi cum Siculis inter Scythiamque Getasque?
  8. ad te, quisquis is es, nostra querella redit,
  9. utque sitim nostro possis explere cruore,
  10. quantaque vis, avido gaudia corde feras,
  11. tot mala sum fugiens tellure, tot aequore passus,
  12. te quoque ut auditis posse dolere putem,
  13. crede mihi, si sit nobis collatus Ulixes,
  14. Neptuni [*](neptunique corr. σ ) minor est quam Iovis ira fuit.
  15. ergo quicumque es, rescindere crimina noli,
  16. deque gravi duras vulnere tolle manus;
  17. utque meae famam tenuent oblivia culpae,
  18. facta cicatricem ducere nostra sine;
  19. humanaeque memor sortis, quae tollit eosdem
  20. et premit, incertas ipse verere vices.