Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. tunc quoque, cum pax est, trepidant formidine belli,
  2. nec quisquam presso vomere sulcat humum,
  3. aut videt aut metuit locus hic, quem non videt, hostem;
  4. cessat iners rigido terra relicta situ.
  5. non hic pampinea dulcis latet uva sub umbra,
  6. nec cumulant altos fervida musta lacus.
  7. poma negat regio, nec haberet Acontius in quo
  8. scriberet hic dominae verba legenda suae.
  9. aspiceres [*](aspiceret) nudos sine fronde, sine arbore, campos .
  10. heu loca felici non adeunda viro!
  11. ergo tam late pateat cum maximus orbis,
  12. haec est in poenam terra reperta meam!
  1. Si quis es, insultes qui casibus, improbe, nostris,
  2. meque reum dempto fine cruentus agas,
  3. natus es e scopulis
  4. et pastus lacte ferino, et dicam silices pectus habere tuum.
  5. quis gradus ulterior, quo se tua porrigat ira,
  6. restat? quidve meis cernis abesse malis?
  7. barbara me tellus et inhospita litora Ponti
  8. cumque suo Borea Maenalis Ursa videt.