Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. dimidioque tui praesens es et aspicis [*](et (es) respicis: es et aspicis σ ) urbem,
  2. dimidio procul es saevaque bella geris;
  3. hic tibi sic redeat superato victor ab hoste,
  4. inque coronatis fulgeat altus equis,—
  5. parce, precor, fulmenque tuum, fera tela, reconde,
  6. heu nimium misero cognita tela mihi!
  7. parce, pater patriae, nec nominis inmemor huius
  8. olim placandi spem mihi tolle tui
  9. non precor ut redeam, quamvis maiora petitis
  10. credibile est magnos saepe dedisse deos;
  11. mitius exilium si das propiusque roganti,
  12. pars erit ex poena magna levata mea.
  13. ultima perpetior medios eiectus in hostes,
  14. nec quisquam patria longius exul abest,
  15. solus ad egressus missus septemplicis Histri
  16. Parrhasiae gelido virginis axe premor—
  17. Ciziges et Colchi Tereteaque [*](metereaque corr. Ellis) turba Getaeque
  18. Danuvii mediis vix prohibentur aquis—
  19. cumque alii causa tibi sint graviore fugati,
  20. ulterior nulli, quam mihi, terra data est.