Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. miscuit haec lacrimis tristia verba meis;
  2. non potes avelli. simul hinc, simul ibimus, inquit,
  3. ‘te sequar et coniunx exulis exul ero.
  4. et mihi facta via est, et me capit ultima tellus :
  5. accedam profugae sarcina parva rati.
  6. te iubet e patria discedere Caesaris ira,
  7. me pietas, pietas haec mihi Caesar erit.’
  8. talia temptabat, sicut temptaverat ante,
  9. vixque dedit victas utilitate manus.
  10. egredior, sive illud erat sine funere ferri,
  11. squalidus inmissis hirta per ora comis,
  12. illa dolore amens tenebris narratur obortis
  13. semianimis media procubuisse domo,
  14. utque resurrexit foedatis pulvere turpi
  15. crinibus et gelida membra levavit humo,
  16. se modo, desertos modo complorasse Penates,
  17. nomen et erepti saepe vocasse viri,
  18. nec gemuisse minus, quam si nataeque meumque [*](virique)
  19. vidisset structas corpus habere rogos,
  20. et voluisse mori, monendo ponere sensus,