Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. complectens animo proxima quaeque meo.
  2. dum loquor et flemus, caelo nitidissimus alto,
  3. stella gravis nobis. Lucifer ortus erat.
  4. dividor haud aliter, quam si mea membra relinquam,
  5. et pars abrumpi corpore visa suo est.
  6. sic doluit Mettus [*](Priamus) tunc cum in contraria versos
  7. ultores habuit proditionis equos.
  8. tum vero exoritur clamor gemitusque meorum,
  9. et feriunt maestae pectora nuda manus.
  10. tum vero coniunx umeris abeuntis inhaerens
  11. miscuit haec lacrimis tristia verba meis;
  12. non potes avelli. simul hinc, simul ibimus, inquit,
  13. ‘te sequar et coniunx exulis exul ero.
  14. et mihi facta via est, et me capit ultima tellus :
  15. accedam profugae sarcina parva rati.
  16. te iubet e patria discedere Caesaris ira,
  17. me pietas, pietas haec mihi Caesar erit.’
  18. talia temptabat, sicut temptaverat ante,
  19. vixque dedit victas utilitate manus.
  20. egredior, sive illud erat sine funere ferri,