Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. ut mare considat ventisque ferentibus utar,
  2. ut mihi parcatis, non minus exul ero.
  3. non ego divitias avidus sine fine parandi
  4. latum mutandis mercibus aequor aro,
  5. nec peto, quas quondam petii studiosus, Athenas,
  6. oppida non Asiae, non loca visa prius,
  7. non ut Alexandri claram delatus ad urbem
  8. delicias videam, Nile iocose, tuas.
  9. quod faciles [*](facile est: faciles Heinsius) opto ventos,—quis credere posset [*](possit)?—
  10. Sarmatis est tellus, quam mea vela petunt,
  11. obligor, ut tangam laevi fera litora Ponti;
  12. quodque sit a patria tam [*](iam corr. σ ) fuga tarda, queror.
  13. nescio quo videam positos ut in orbe Tomitas,
  14. exilem facio per mea vota viam.
  15. seu me diligitis, tantos conpescite fluctus,
  16. pronaque sint nostrae numina vestra rati;
  17. seu magis odistis, iussae Ine advertite terrae:
  18. supplicii pars est in regione mei. [*](mori: mei σ )
  19. ferte—quid hic facio?—rapidi mea corpora [*](carbasa: corpora σ ) venti!
  20. Ausonios fines cur mea vela volunt?