Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. scilicet occidimus, nec spes est ulla salutis,
  2. dumque loquor, vultus obruit unda meos.
  3. opprimet hanc animam fluctus, frustraque precanti
  4. ore necaturas accipiemus aquas,
  5. at pia nil aliud quam me dolet exule coniunx:
  6. hoc unum nostri scitque gemitque mali.
  7. nescit in inmenso iactari corpora ponto,
  8. nescit agi ventis, nescit adesse necem.
  9. o bene, quod non sum mecum conscendere passus,
  10. ne mihi mors misero bis patienda foret!
  11. at nunc, ut peream, quoniam caret illa periclo,
  12. dimidia certe parte superstes ero.
  13. ei mihi, quam celeri micuerunt nubila flamma!
  14. quantus ab aetherio personat axe fragor!
  15. nec levius tabulae laterum feriuntur ab undis,
  16. quam grave balistae moenia pulsat onus.
  17. qui venit hic fluctus, fluctus supereminet omnes:
  18. posterior nono est undecimoque prior.
  19. nec letum timeo; genus est miserabile leti.
  20. demite naufragium, mors mihi munus erit.