Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Et tamen in caelo, quae iam patientia nostra est,
- spernimur, ac mecum vires minuuntur Amoris.
- Pallada nonne vides iaculatricemque Dianam
- abscessisse mihi? Cereris quoque filia virgo,
- si patiemur, erit: nam spes adfectat easdem.
- At tu, pro socio, siqua est ea gratia, regno
- iunge deam patruo.” Dixit Venus. Ille pharetram
- solvit et arbitrio matris de mille sagittis
- unam seposuit, sed qua nec acutior ulla
- nec minus incerta est nec quae magis audiat arcus,
- oppositoque genu curvavit flexile cornum
- inque cor hamata percussit harundine Ditem.
- Haud procul Hennaeis lacus est a moenibus altae,
- nomine Pergus, aquae. Non illo plura Caystros
- carmina cycnorum labentibus audit in undis.
- Silva coronat aquas cingens latus omne, suisque
- frondibus ut velo Phoebeos submovet ictus.
- Frigora dant rami, tyrios humus umida flores: