Ab urbe condita

motis alter consul C. Flaminius M. Fulvii causam excepit, qui veterem viam et obsoletam ingressos Ambracienses dixit;

sic M. Marcellum ab Syracusanis, sic Q. Fulvium a Campanis accusatos. quin eadem opera T. Quinctium a Philippo rege, M’. Acilium et L. Scipionem ab Antiocho, Cn. Manlium a Gallis, ipsum M. Fulvium ab Aetolis et Cephallaniae populis accusari paterentur?

“Ambraciam oppugnatam et captam et signa inde ornamentaque ablata et cetera facta, captis urbibus soleant, negaturum aut me pro M. Fulvio aut ipsum M. Fulvium censetis,

patres conscripti, qui ob has res gestas triumphum a vobis postulaturus sit, Ambraciam captam signaque, quae ablata criminantur, et cetera spolia eius urbis ante currum laturus et fixurus in postibus suis?

nihil est, quod se ab Aetolis separent; eadem Ambraciensium et Aetolorum causa est.

itaque collega meus vel in alia causa inimicitias exerceat, vel, si in hac utique mavult, retineat Ambraciensis suos in adventum M. Fulvii;

ego nec de Ambraciensibus nec de Aetolis decerni quicquam absente M. Fulvio patiar.”

Aemilius callidam malitiam inimici velut notam omnibus insimularet et eum morando extracturum diceret, ne consule inimico Romam veniret, certamine consulum biduum absumptum est;

nec praesente Flaminio decerni quicquam videbatur posse.

captata occasio est, aeger forte abesset, et referente senatus consultum est,

ut

signa aliaque ornamenta, quae quererentur ex aedibus sacris sublata esse, de iis, M. Fulvius Romam revertisset, placere ad collegium pontificum referri, et quod ii censuissent, fieri.