Ab urbe condita

de litteris L. Corneli, quas scripserat secundum proelium cum Bois factum, disceptatio in senatu fuit,

quia privatim plerisque senatoribus legatus M. Claudius scripserat fortunae populi Romani et militum virtuti gratiam habendam, quod res bene gesta esset; consulis opera et militum aliquantum amissum et hostium exercitum, cuius delendi oblata fortuna fuerit, elapsum:

milites eo plures perisse, quod tardius ex subsidiis, qui laborantibus opem ferrent, successissent; hostes e manibus emissos, quod equitibus legionariis et tardius datum signum esset et persequi fugientes non licuisset.

de ea re nihil temere decerni placuit; ad frequentiores consultatio dilata est;

instabat enim cura alia, quod civitas faenore laborabat, et quod, cum multis faenebribus legibus constricta avaritia esset, via fraudis inita erat, ut in socios, qui non tenerentur iis legibus, nomina transcriberent; ita libero faenore obruebantur debitores.

cuius coercendi cum ratio quaereretur,

deinde postquam professionibus detecta est magnitudo aeris alieni per hanc fraudem contracti,