Ab urbe condita

id ceteris haudquaquam placebat: nec enim aliud quam moram et ad colligendas vires quaeri;

Quinctius verum id futurum fuisse dicere, si aestas et tempus rerum gerendarum esset; nunc hieme instante nihil amitti dato spatio ad legatos mittendos;

nam neque sine auctoritate senatus ratum quicquam eorum fore, quae cum rege ipsi pepigissent, et explorari, dum bello necessariam quietem ipsa hiems daret, senatus auctoritatem posse. in hanc sententiam et ceteri sociorum principes concesserunt;

indutiisque datis in duos menses, et ipsos mittere singulos legatos ad senatum

additum indutiarum pacto, ut regia praesidia Phocide ac Locride extemplo deducerentur.

et ipse Quinctius cum sociorum legatis Amynandrum, Athamanum regem, ut speciem legationi adiceret, et Q. Fabium — uxoris Quincti sororis filius erat — et Q. Fulvium et Ap. Claudium misit.

ut ventum Romam est, prius sociorum legati quam regis auditi sunt. cetera eorum oratio conviciis regis consumpta est;

moverunt maxime senatum demonstrando maris terrarumque regionis eius situm,

ut omnibus appareret, si Demetriadem in Thessalia, Chalcidem in Euboea, Corinthum in Achaia rex teneret, non posse liberam Graeciam esse,

et ipsum Philippum non contumeliosius quam verius compedes eas Graeciae appellare.

legati deinde regis intromissi; quibus longiorem exorsis orationem brevis interrogatio, cessurusne iis tribus urbibus esset, sermonem incidit, cum mandati sibi de iis nominatim negarent quicquam. sic infecta pace regii dimissi; Quinctio liberum arbitrium pacis ac belli permissum.

cui ut satis apparuit non taedere belli senatum, et ipse victoriae quam pacis avidior neque colloquium postea Philippo dedit neque legationem aliam, quam quae omni Graecia decedi nuntiaret, admissurum dixit.

Philippus, cum acie decernendum videret et undique ad se contrahendas vires, maxime de Achaiae urbibus,

regionis ab se diversae, et magis tamen de Argis quam de Corintho sollicitus, optimum ratus Nabidi eam Lacedaemoniorum tyranno velut fiduciariam dare, ut victori sibi restitueret, si quid adversi accidisset, ipse haberet, Philocli, qui Corintho Argisque praeerat, scribit, ut tyrannum ipse conveniret.

Philocles, praeterquam quod iam veniebat cum munere, adicit, ad pignus futurae regi cum tyranno amicitiae, filias suas regem Nabidis filiis matrimonio coniungere velle.

tyrannus primo negare aliter urbem se accepturum, nisi Argivorum ipsorum decreto

deinde, ut frequenti contione non aspernatos modo sed abominatos nomen tyranni audivit, causam se spoliandi eos ratus tradere, ubi vellet, urbem Philoclen iussit.