Ab urbe condita
Titus Livius (Livy)
Titi Livi ab urbe condita libri editionem priman, Pars I-IV, Libri I-XL. Editio Stereotypica. Weissenborn, Wilhelm; Mueller, Moritz, editors. Leipzig: Teubner, 1884-1911.
prorogatum et M. Marcello, ut pro consule in Sicilia reliqua belli perficeret eo exercitu, quem haberet;
si supplemento opus esset, suppleret de legionibus, quibus P. Cornelius propraetor in Sicilia praeesset,
dum ne quem militem legeret ex eo numero, quibus senatus missionem reditumque in patriam negasset ante belli finem.
C. Sulpicio, cui Sicilia evenerat, duae legiones, quas P. Cornelius habuisset, decretae et de exercitu Cn. Fulvii, qui priore anno in Apulia foede caesus fugatusque erat.
huic generi senatus eundem quem Cannensibus finem statuerat militiae. additum utrorumque ignominiae est, ne in oppidis hibernarent neve hiberna propius ullam urbem decem milibus passuum aedificarent.
L. Cornelio in Sardinia duae datae, quibus Q. Mucius praefuerat; , si opus esset, consules scribere iussi.
T. Otacilio et M. Valerio Siciliae Graeciaeque ora cum legionibus classibusque, quibus praeerant, decretae; quinquaginta Graecia cum legione una, centum Sicilia cum duabus legionibus habebant naves.
tribus et viginti legionibus Romanis eo anno terra marique est gestum.
principio eius anni cum de litteris L. Marcii referretur, res gestae magnificae senatui visae; titulus. honoris, quod imperio non populi iussu, non ex auctoritate patrum dato “propraetor senatui” scripserat, magnam partem offendebat:
rem mali exempli esse, imperatores legi ab exercitibus et sollemne auspicandorum