Ab urbe condita

Epicydes a tanta repente destitutus spe, ne in obsidionem magna ex parte captae urbis rediret, Agrigentum navigat,

quae ubi in castra Siculorum nuntiata, Epicyden Syracusis excessisse, a Carthaginiensibus relictam insulam et prope iterum 2 Romanis,

legatos de condicionibus dedendae urbi explorata prius per conloquia voluntate eorum, obsidebantur, ad Marcellum mittunt.

cum haud discreparet, quin, quae ubique regum fuissent, Romanorum essent, Siculis cetera cum libertate ac legibus suis servarentur, evocatis ad conloquium iis, ab Epicyde creditae res erant,

missos se simul ad Marcellum, simul ad eos ab exercitu Siculorum ut una omnium, qui obsiderentur quique extra obsidionem fuissent, fortuna esset, neve alteri proprie sibi paciscerentur quicquam.

recepti deinde ab is, ut necessarios hospitesque adloquerentur, expositis, quae pacta iam cum Marcello haberent, oblata spe salutis perpulere eos, ut secum praefectos Epicydis Polyclitum et Philistionem et Epicyden, cui Sindon cognomen erat, adgrederentur.

interfectis iis et multitudine ad contionem vocata, inopiam quaeque ipsi inter se fremere occulti soliti erant conquesti, quamquam tot mala urgerent, negarunt fortunam accusandam esse, quod in ipsorum esset potestate, quamdiu ea paterentur.