Ab urbe condita

primum eos citaverunt, qui post Cannensem cladem deserendae Italiae consilia agitasse dicebantur. princeps eorum M. Caecilius Metellus quaestor tum forte erat.

iusso deinde eo ceterisque eius. dem noxae reis causam dicere, cum purgari nequissent, pronuntiarunt verba orationemque eos adversus publicam habuisse, quo coniuratio deserendae Italiae causa fieret.

secundum eos citati nimis callidi exsolvendi iuris iurandi interpretes, qui captivorum ex itinere regressi clam in castra Hannibalis solutum, quod iuraverunt redituros, rebantur.

his superioribusque illis equi adempti, qui publicum equom habebant, tribuque moti aerarii omnes facti.

neque senatu modo aut equestri ordine regendo cura se censorum tenuit; nomina omnium ex iuniorum tabulis excerpserunt, qui quadriennio non militassent, quibus neque vocatio iusta militiae neque morbus causa fuisset.

et ea supra duo milia nominum in aerarios relata tribuque omnes moti;

additumque tam truci censoriae notae triste senatus consultum, ut ei omnes, quos censores notassent, pedibus mererent mitterenturque in Siciliam ad Cannensis exercitus reliquias, cui militum generi non prius, quam pulsus Italia hostis esset, finitum stipendiorum tempus erat.

cum censores ob inopiam aerarii se iam locationibus abstinerent aedium sacrarum tuendarum curuliumque equorum praebendorum ac similium his rerum, convenere ad eos frequentes,

qui hastae huius adsueverant, hortatique censores sunt, ut omnia per — : inde agerent locarent, ac si pecunia in aerario esset: neminem nisi bello confecto pecuniam ab aerario petiturum esse.

convenere deinde domini eorum, quos Sempronius ad Beneventum manu emiserat, arcessitosque