Ab urbe condita

itaque priusquam ad coniectum teli veniret aut manum consereret, et suos a fuga effusa et ab nimis feroci pugna hostis continuit. qui solutis ordinibus vage dissipati erant, undique confugerunt ad integram aciem; qui plures simul terga dederant,

conversi in hostem volventesque orbem nunc sensim referre pedem, nunc conglobati restare. ac iam prope una acies facta erat

cum Poenus receptui cecinit, palam ferente Hannibale ab se Minucium, se ab Fabio victum.

ita per variam fortunam diei maiore exacta cum in castra reditum esset,

Minucius convocatis militibus “ ego” inquit “audivi, milites, eum esse virum, qui ipse consulat, quid in rem sit, eum, qui bene monenti oboediat; qui nec ipse consulere nec alteri parere sciat, eum extremi ingenii esse.

nobis quoniam prima animi ingeniique negata sors est, secundam ac mediam teneamus et, dum imperare discimus, parere prudenti in animum inducamus.

castra Fabio iungamus: ad praetorium eius signa cum tulerimus, ubi ego eum parentem appellavero, quod beneficio eius erga nos ac maiestate eius dignum est,