Ab urbe condita

Q. inde Fabius quintum et P. Decius quartum consulatum ineunt,

tribus consulatibus censuraque collegae nec gloria magis rerum, quae ingens erat, quam inter se clari. quae ne perpetua esset, ordinum magis quam ipsorum inter se certamen intervenisse reor,

patriciis tendentibus, ut Fabius Etruriam

fuit certe contentio in senatu. et postquam ibi Fabius plus poterat, revocata res ad populum est. in contione, ut inter militares viros et factis potius quam dictis fretos, pauca verba habita. Fabius,

quam arborem consevisset, sub ea legere alium fructum indignum esse dicere; se aperuisse Ciminiam silvam viamque per devios saltus Romano bello fecisse.

quid se id aetatis sollicitassent, si alio duce gesturi bellum essent? nimirum adversarium se, non socium imperii legisse sensim exprobrat et invidisse Decium concordibus collegiis tribus.

postremo se tendere nihil ultra, quam ut, si se dignum provincia ducerent, in mitterent: in senatus arbitrio se fuisse et in potestate populi futurum.