Ab urbe condita

nunc se suam rationem comitiis, cum contra leges futurum sit, pessimo exemplo non habiturum.

ita L. Volumnius de plebe cum Ap. Claudio consul est factus, priore item consulatu inter se comparati. nobilitas obiectare Fabio fugisse eum Ap. Claudium collegam, eloquentia civilibusque artibus haud dubie praestantem.

comitiis perfectis veteres consules iussi bellum in Samnio gerere prorogato in sex menses imperio.

itaque insequenti quoque anno, L. Volumnio Ap. Claudio consulibus, P. Decius, qui consul in Samnio relictus a collega fuerat, proconsul idem populari non destitit agros, donec Samnitium exercitum nusquam se proelio committentem postremo expulit finibus.

Etruriam pulsi petierunt et, quod legationibus nequiquam

quo coacto, per quot annos pro libertate dimicent cum Reomanis, exponunt:

omnia expertos esse, si suismet ipsorum viribus tolerare tantam molem belli possent; temptasse etiam magni momenti finitimarum gentium auxilia. petisse pacem a populo Romano, cum bellum tolerare non possent; rebellasse, quod pax servientibus gravior quam liberis bellum esset.

unam sibi spem reliquam in Etruscis restare; scire gentem opulentissimam armis, viris, pecunia esse; habere accolas Gallos, inter ferrum et arma natos, feroces cum suopte ingenio adversus Romanum populun, quem a se auroque redemptum, vana iactantes, memorent;

nihil abesse, si sit animus Etruscis, qui Porsinnae quondam maioribusque eorum fuerit, quin Romanos omni agro cis pulsos dimicare pro salute sua, non de intolerando Italiae regno cogant. Samnitem illis exercitum paratum,