Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. attingit solium Iovis et caelestia temptat:
  2. principibus placuisse viris non ultima laus est.
  3. non cuivis homini contingit adire Corinthum.
  4. sedit qui timuit ne non succederet. “Esto.
  5. quid, qui pervenit,[*]() fecitne viriliter?” atqui
  6. hic est aut nusquam, quod quaerimus, hic onus horret,
  7. ut parvis animis et parvo corpore maius;
    8. p.364
  8. hic subit et perfert, aut virtus nomen inane est,
  9. aut decus et pretium recte petit experiens vir.
  10. Coram rege sua [*]() de paupertate tacentes
  11. plus poscente ferent [*](): distat, sumasne pudenter
  12. an rapias; atqui rerum caput hoc erat, hic fons.
  13. “indotata mihi soror est, paupercula mater,
  14. et fundus nec vendibilis nec pascere firmus,”
  15. qui dicit, clamat, victum date! succinit alter,
  16. et mihi! dividuo findetur munere quadra,
  17. sed tacitus pasci si posset corvus, haberet
  18. plus dapis et rixae multo minus invidiaeque.