Historiarum Alexandri Magni

Ceterum, ne secantes profluvium sanguinis occuparet, verebantur: quippe ingens telum adactum erat et penetrasse in viscera videbatur.

Critobulus, inter medicos artis eximiae, sed in tanto periculo territus, manus admovere metuebat, ne in ipsius caput parum prosperae curationis recideret eventus.

Lacrimantem eum ae metu et sollicitudine propemodum exanguem rex conspexerat: “Quid,” inquit, “quodve tempus expectas et non quam primum hoc dolore me saltem moriturum liberas?

An times, ne reus sis, cum insanabile vulnus acceperim?” At Critobulus tandem vel finito vel dissimulato metu hortari eum coepit, ut se continendum praeberet, dum spiculum evelleret: etiam levem corpo-