Historiarum Alexandri Magni

“Censesne,” inquit, “tantas res, non pecudum fibras ante oculos habenti ullum esse

quam respondit, moratus admoveri iubet scalas cunctantibusque ceteris evadit in murum. Augusta muri corona erat: non pinnae sicut alibi fastigium eius distinxerant, sed perpetua lorica obducta transitum saepserat.

Itaque rex haerebat magis quam stabat in margine clipeo undique incidentia tela propulsans:

nam ipse eminus ex turribus petebatur, nec subire milites poterant, quia superne vi telorum obruebantur. Tandem magnitudinem telorum periculi pudor vicit: quippe cernebant cunctatione sua dedi hostibus regem.