Historiarum Alexandri Magni

Curtius Rufus, Quintus

Curtius Rufus, Quintus, creator; Hedicke, Edmund, editor

si flumen transisset, ostendi. Intranti Erigyio tabernaculum regis Aristander occurrerat tristia exta fuisse significans:

haec ex vate conperta Erigyius nuntiabat. Quo inhibito Alexander non ira solum, sed etiam pudore confusus, quod superstitio, quam celaverat, detegebatur,

Aristandrum vocari iubet. Qui ut venit, intuens eum: “Non rex,” inquit, “sed privatus clam, sacrificium ut faceres, mandavi: quid eo portenderetur, cur apud alium quam apud me professus es? Erigyius arcana mea et secreta te prodente cognovit, quem certum, mehercule, habeo extorum interprete uti metu suo.

Tibi autem, qui sapis, quam potest, denuntio, ipsi mihi indices, quid ex eis cognoveris, ne possis infitiari dixisse,

quae dixeris.” Ille exanguis attonitoque

p.235

similis stabat per metum etiam voce suppressa tandemque eodem metu stimulante, ne regis expectationem moraretur: “Magni,” inquit, “laboris, non inriti discrimen instare praedixi:

nec me tam ars mea quam benivolentia tua perturbat. Infirmitatem valitudinis tuae video et, quantum in uno te sit, scio: vereor, ne praesenti fortunae tu sufficere non possis.”

Rex iussit eum confidere felicitati suae: ut alias sibi ait gloriam concedere deos.