Historiarum Alexandri Magni

causam tam effusae laetitiae, cum supplicium ante oculos haberent, requirens. Illi, si ab alio occiderentur, tristes morituros fuisse respondent: nunc a tanto rege, victore omnium gentium, maioribus suis redditos honestam mortem, quam fortes viri voto quoque expeterent,

carminibus sui moris laetitiaque celebrare. Tantam rex admiratus magnitudinem animi: “Quaero,” inquit, “an vivere velitis non inimici mihi,

cuius beneficio victuri estis?” Illi numquam se inimicos ei, sed bello lacessitos se inimicos hosti fuisse respondent: si quis ipsos beneficio quam iniuria experiri maluisset, certaturos fuisse, ne vincerentur officio.