Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- bellatorque animo deus incidit.
- Pandarus ut fuso germanum corpore cernit
- et quo sit fortuna loco, qui casus agat res,
- portam vi magna converso cardine torquet,
- obnixus latis umeris, multosque suorum
- moenibus exclusos duro in certamine linquit;
- ast alios secum includit recipitque ruentis,
- demens, qui Rutulum in medio non agmine regem
- viderit inrumpentem ultroque incluserit urbi,
- immanem veluti pecora inter inertia tigrim.
- Continuo nova lux oculis effulsit, et arma
- horrendum sonuere; tremunt in vertice cristae
- sanguineae, clipeoque micantia fulmina mittit:
- agnoscunt faciem invisam atque immania membra
- turbati subito Aeneadae. Tum Pandarus ingens
- emicat et mortis fraternae fervidus ira
- effatur: Non haec dotalis regia Amatae,
- nec muris cohibet patriis media Ardea Turnum.
- Castra inimica vides; nulla hinc exire potestas.
- Olli subridens sedato pectore Turnus: