Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- ductores auro volitant ostroque decori,
- et genus Assaraci Mnestheus et fortis Asilas
- et Messapus equum domitor, Neptunia proles.
- Utque dato signo spatia in sua quisque recessit,
- defigunt tellure hastas et scuta reclinant.
- Tum studio effusae matres et volgus inermum
- invalidique senes turris ac tecta domorum
- obsedere, alii portis sublimibus adstant.
- At Iuno e summo, qui nunc Albanus habetur,
- tum neque nomen erat nec honos aut gloria monti,
- prospiciens tumulo campum aspectabat et ambas
- Laurentum Troumque acies urbemque Latini.
- Extemplo Turni sic est adfata sororem
- diva deam, stagnis quae fluminibusque sonoris
- praesidet (hunc illi rex aetheris altus honorem
- Iuppiter erepta pro virginitate sacravit):
- Nympha, decus fluviorum, animo gratissima nostro,
- scis ut te cunctis unam, quaecumque Latinae
- magnanimi Iovis ingratum ascendere cubile,
- praetulerim caelique lubens in parte locarim: