Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Haec ait, et Maia genitum demittit ab alto,
- ut terrae, utque novae pateant Karthaginis arces
- hospitio Teucris, ne fati nescia Dido
- finibus arceret: volat ille per aera magnum
- remigio alarum, ac Libyae citus adstitit oris.
- Et iam iussa facit, ponuntque ferocia Poeni
- corda volente deo; in primis regina quietum
- accipit in Teucros animum mentemque benignam.
- At pius Aeneas, per noctem plurima volvens,
- ut primum lux alma data est, exire locosque
- explorare novos, quas vento accesserit oras,
- qui teneant, nam inculta videt, hominesne feraene,
- quaerere constituit, sociisque exacta referre
- Classem in convexo nemorum sub rupe cavata
- arboribus clausam circum atque horrentibus umbris
- occulit; ipse uno graditur comitatus Achate,
- bina manu lato crispans hastilia ferro.
- Cui mater media sese tulit obvia silva,
- virginis os habitumque gerens, et virginis arma
- Spartanae, vel qualis equos Threissa fatigat