Georgics
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Pleas et Oceani spretos pede reppulit amnes,
- aut eadem sidus fugiens ubi Piscis aquosi
- tristior hibernas caelo descendit in undas.
- Illis ira modum supra est, laesaeque venenum
- morsibus inspirant et spicula caeca relinquunt
- adfixae venis animasque in vulnere ponunt.
- Sin duram metues hiemem parcesque futuro
- contunsosque animos et res miserabere fractas,
- at suffire thymo cerasque recidere inanes
- quis dubitet? nam saepe favos ignotus adedit
- stellio et lucifugis congesta cubilia blattis
- immunisque sedens aliena ad pabula fucus
- aut asper crabro imparibus se immiscuit armis,
- aut dirum tiniae genus, aut invisa Minervae
- laxos in foribus suspendit aranea casses.
- Quo magis exhaustae fuerint, hoc acrius omnes
- incumbent generis lapsi sarcire ruinas
- complebuntque foros et floribus horrea texent.
- Si vero, quoniam casus apibus quoque nostros
- vita tulit, tristi languebunt corpora morbo—