Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
  2. Maenalus argutumque nemus pinosque loquentis
  3. semper habet; semper pastorum ille audit amores,
  4. Panaque, qui primus calamos non passus inertis.
  5. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
  6. Mopso Nisa datur: quid non speremus amantes?
  7. Iungentur iam grypes equis, aevoque sequenti
  8. cum canibus timidi venient ad pocula dammae.
  9. Mopse, novas incide faces: tibi ducitur uxor;
  10. sparge, marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam.
  11. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
  12. O digno coniuncta viro, dum despicis omnes,
  13. dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellae,
  14. hirsutumque supercilium promissaque barba,
  15. nec curare deum credis mortalia quemquam!
  16. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
  17. Saepibus in nostris parvam te roscida mala—
  18. dux ego vester eram—vidi cum matre legentem.
  19. Alter ab undecimo tum me iam acceperat annus;
  20. iam fragilis poteram ab terra contingere ramos.
  21. Ut vidi, ut perii! Ut me malus abstulit error!
Alphesiboeus
  1. Effer aquam, et molli cinge haec altaria vitta,
  2. verbenasque adole pinguis et mascula tura,
  3. coniugis ut magicis sanos avertere sacris
  4. experiar sensus nihil hic nisi carmina desunt.
Lycidas
  1. te, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in urbem?
Moeris
  1. O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri
  2. (quod numquam veriti sumus) ut possessor agelli
  3. diceret: “Haec mea sunt; veteres migrate coloni!”
  4. nunc victi, tristes, quoniam Fors omnia versat,
  5. hos illi—quod nec vertat bene—mittimus haedos.
Lycidas
  1. Certe equidem audieram, qua se subducere colles
  2. incipiunt, mollique iugum demittere clivo,
  3. usque ad aquam et veteres (iam fracta cacumina) fagos
  4. omnia carminibus vestrum servasse Menalcan.
Moeris
  1. Audieras, et fama fuit; sed carmina tantum
  2. nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum
  3. Chaonias dicunt aquila veniente columbas.
  4. quod nisi me quacumque novas incidere lites
  5. ante Sinistra cava monuisset ab ilice cornix,
  6. nec tuus hic Moeris, nec viveret ipse Menalcas.
Lycidas
  1. Heu, cadit in quemquam tantum scelus? Heu, tua nobis
  2. paene simul tecum solatia rapta, Menalca?
  3. quis caneret nymphas; quis humum florentibus herbis
  4. spargeret, aut viridi fontes induceret umbra?
  5. vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper,
  6. cum te ad delicias ferres, Amaryllida, nostras?
  7. Tityre, dum redeo—brevis est via—pasce capellas,
  8. et potum pastas age, Tityre, et inter agendum
  9. occursare capro, cornu ferit ille, caveto.
Moeris
  1. Immo haec, quae Varo necdum perfecta canebat:
  2. “Vare, tuum nomen, superet modo Mantua nobis—
  3. Mantua, vae miserae nimium vicina Cremonae—
  4. cantantes sublime ferent ad sidera cycni.”