Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Phyllis amat corylos: illas dum Phyllis amabit,
- nec myrtus vincet corylos, nec laurea Phoebi.
- Fraxinus in silvis pulcherrima, pinus in hortis,
- populus in fluviis, abies in montibus altis:
- saepius at si me, Lycida formose, revisas,
- fraxinus in silvis cedat tibi, pinus in hortis.
- Haec memini, et victum frustra contendere Thyrsim:
- ex illo Corydon Corydon est tempore nobis.
- Pastorem Musam Damonis et Alphesiboei—
- immemor herbarum quos est mirata iuvenca
- certantis, quorum stupefactae carmine lynces,
- et mutata suos requierunt flumina cursus—
- Illonis Musam dicemus et Alphesiboei.
- Tu mihi seu magni superas iam saxa Timavi,
- sive oram Illyrici legis aequoris, en erit umquam
- ille dies, mihi cum liceat tua dicere facta?
- en erit ut liceat totum mihi ferre per orbem
- sola Sophocleo tua carmina digna coturno?
- A te principium, tibi desinam: accipe iussis
- carmina coepta tuis, atque hanc sine tempora circum
- inter victrices hederam tibi serpere laurus.
- Frigida vix caelo noctis decesserat umbra,
- cum ros in tenera pecori gratissimus herba;
- incumbens tereti Damon sic coepit olivae.
- Nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum,
- coniugis indigno Nisae deceptus amore
- dum queror, et divos, quamquam nil testibus illis
- profeci, extrema moriens tamen adloquor hora.
- Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
- Maenalus argutumque nemus pinosque loquentis
- semper habet; semper pastorum ille audit amores,
- Panaque, qui primus calamos non passus inertis.
- Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
- Mopso Nisa datur: quid non speremus amantes?
- Iungentur iam grypes equis, aevoque sequenti
- cum canibus timidi venient ad pocula dammae.
- Mopse, novas incide faces: tibi ducitur uxor;
- sparge, marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam.
- Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
- O digno coniuncta viro, dum despicis omnes,
- dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellae,
- hirsutumque supercilium promissaque barba,
- nec curare deum credis mortalia quemquam!