Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- quale meo Codro, concedite: proxima Phoebi
- versibus ille facit; aut, si non possumus omnes,
- hic arguta sacra pendebit fistula pinu.
- Pastores, hedera crescentem ornate poetam,
- Arcades, invidia rumpantur ut ilia Codro;
- aut si ultra placitum laudarit, baccare frontem
- cingite, ne vati noceat mala lingua futuro.
- Saetosi caput hoc apri tibi, Delia, parvus
- et ramosa Micon vivacis cornua cervi.
- Si proprium hoc fuerit, levi de marmore tota
- puniceo stabis suras evincta coturno.
- Sinum lactis et haec te liba, Priape, quotannis
- exspectare sat est: custos es pauperis horti.
- Nunc te marmoreum pro tempore fecimus; at tu,
- si fetura gregem suppleverit, aureus esto.
- Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblae,
- candidior cycnis, hedera formosior alba,
- cum primum pasti repetent praesepia tauri,
- si qua tui Corydonis habet te cura, venito.
- Immo ego Sardoniis videar tibi amarior herbis,
- horridior rusco, proiecta vilior alga,
- si mihi non haec lux toto iam longior anno est.
- Ite domum pasti, si quis pudor, ite iuvenci.
- Muscosi fontes et somno mollior herba,
- et quae vos rara viridis tegit arbutus umbra,
- solstitium pecori defendite; iam venit aestas
- torrida, iam lento turgent in palmite gemmae.
- Hic focus et taedae pingues, hic plurimus ignis