Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. ergo alacris silvas et cetera rura voluptas
  2. Panaque pastoresque tenet, Dryadasque puellas;
  3. nec lupus insidias pecori, nec retia cervis
  4. ulla dolum meditantur: amat bonus otia Daphnis.
  5. ipsi laetitia voces ad sidera iactant
  6. intonsi montes; ipsae iam carmina rupes,
  7. ipsa sonant arbusta: “Deus, deus ille, Menalca.”
  8. Sis bonus O felixque tuis! En quattuor aras:
  9. ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo.
  10. pocula bina novo spumantia lacte quotannis,
  11. craterasque duo statuam tibi pinguis olivi,
  12. et multo in primis hilarans convivia Baccho,—
  13. ante focum, si frigus erit, si messis, in umbra,—
  14. vina novum fundam calathis Ariusia nectar.
  15. cantabunt mihi Damoetas et Lyctius Aegon;
  16. saltantis satyros imitabitur Alphesiboeus.
  17. Haec tibi semper erunt, et cum solemnia vota
  18. reddemus Nymphis, et cum lustrabimus agros.
  19. Dum iuga montis aper, fluvios dum piscis amabit,
  20. dumque thymo pascentur apes, dum rore cicadae,
  21. semper honos nomenque tuum laudesque manebunt;
  22. ut Baccho Cererique, tibi sic vota quotannis
  23. agricolae facient: damnabis tu quoque votis.
Mopsus
  1. Quae tibi, quae tali reddam pro carmine dona?
  2. Nam neque me tantum venientis sibilus austri,
  3. nec percussa iuvant fluctu tam litora, nec quae
  4. saxosas inter decurrunt flumina valles.
Menalcas
  1. Hac te nos fragili donabimus ante cicuta: