Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  • Orphei Calliopea, Lino formosus Apollo,
  • Pan etiam, Arcadia mecum si iudice certet,
  • Pan etiam Arcadia dicat se iudice victum.
  • Incipe, parve puer, risu cognoscere matrem,
  • matri longa decem tulerunt fastidia menses.
  • Incipe, parve puer, cui non risere parentes,
  • nec deus hunc mensa, dea nec dignata cubili est.
    • Menalcas
    1. Cur non, Mopse, boni quoniam convenimus ambo,
    2. tu calamos inflare levis, ego dicere versus,
    3. hic corylis mixtas inter consedimus ulmos?
    Mopsus
    1. Tu maior; tibi me est aequum parere, Menalca,
    2. sive sub incertas zephyris motantibus umbras,
    3. sive antro potius succedimus: aspice, ut antrum
    4. silvestris raris sparsit labrusca racemis.
    Menalcas
    1. Montibus in nostris solus tibi certat Amyntas.
    Mopsus
    1. Quid, si idem certet Phoebum superare canendo?
    Menalcas
    1. Incipe, Mopse, prior, si quos aut Phyllidis ignes,
    2. aut Alconis habes laudes, aut iurgia Codri:
    3. incipe, pascentis servabit Tityrus haedos.
    Mopsus
    1. Immo haec, in viridi nuper quae cortice fagi
    2. carmina descripsi et modulans alterna notavi,
    3. experiar, tu deinde iubeto ut certet Amyntas.
    Menalcas
    1. Lenta salix quantum pallenti cedit olivae,
    2. puniceis humilis quantum saliunca rosetis,
    3. iudicio nostro tantum tibi cedit Amyntas.
    4. sed tu desine plura, puer; successimus antro.
    Mopsus
    1. Extinctum nymphae crudeli funere Daphnim
    2. flebant; vos coryli testes et flumina nymphis;
    3. cum complexa sui corpus miserabile nati,
    4. atque deos atque astra vocat crudelia mater.
    5. Non ulli pastos illis egere diebus
    6. frigida, Daphni, boves ad flumina; nulla neque amnem