Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. Formosum pastor Corydon ardebat Alexim,
  2. delicias domini, nec quid speraret habebat;
  3. tantum inter densas, umbrosa cacumina, fagos
  4. adsidue veniebat. Ibi haec incondita solus
  5. montibus et silvis studio iactabat inani:
  6. O crudelis Alexi, nihil mea carmina curas?
  7. Nil nostri miserere? Mori me denique coges.
  8. nunc etiam pecudes umbras et frigora captant;
  9. nunc viridis etiam occultant spineta lacertos,
  10. Thestylis et rapido fessis messoribus aestu
  11. alia serpyllumque herbas contundit olentis.
  12. at mecum raucis, tua dum vestigia lustro,
  13. sole sub ardenti resonant arbusta cicadis.
  14. Nonne fuit satius tristis Amaryllidis iras
  15. atque superba pati fastidia, nonne Menalcan,
  16. quam vis ille niger, quamvis tu candidus esses ?
  17. o formose puer, nimium ne crede colori!
  18. alba ligustra cadunt, vaccinia nigra leguntur.
  19. Despectus tibi sum, nec qui sim quaeris, Alexi,
  20. quam dives pecoris, nivei quam lactis abundans.
  21. mille meae Siculis errant in montibus agnae;
  22. lac mihi non aestate novum, non frigore defit;
  23. canto quae solitus, si quando armenta vocabat,
  24. Amphion Dircaeus in Actaeo Aracimtho.
  25. Nec sum adeo informis: nuper me in litore vidi,
  26. cum placidum ventis staret mare; non ego Daphnim
  27. iudice te metuam, si numquam fallit imago.
  28. O tantum libeat mecum tibi sordida rura