Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. dum tenera attondent simae virgulta capellae.
  2. non canimus surdis; respondent omnia silvae.
  3. Quae nemora, aut qui vos saltus habuere, puellae
  4. Naides, indigno cum Gallus amore peribat?
  5. nam neque Parnasi vobis iuga, nam neque Pindi
  6. ulla moram fecere, neque Aoniae Aganippe.
  7. Illum etiam lauri, etiam flevere myricae.
  8. Pinifer illum etiam sola sub rupe iacentem
  9. Maenalus, et gelidi fleverunt saxa Lycaei.
  10. Stant et oves circum;—nostri nec poenitet illas,
  11. nec te poeniteat pecoris, divine poeta;—
  12. et formosus ovis ad flumina pavit Adonis;
  13. venit et upilio; tardi venere subulci;
  14. uvidus hiberna venit de glande Menalcas.
  15. Omnes “Unde amor iste” rogant “tibi?” Venit Apollo:
  16. “Galle, quid insanis?” inquit; “tua cura Lycoris
  17. perque nives alium perque horrida castra secuta est.”
  18. Venit et agresti capitis Silvanus honore,
  19. florentis ferulas et grandia lilia quassans.
  20. Pan deus Arcadiae venit, quem vidimus ipsi
  21. sanguineis ebuli bacis minioque rubentem.
  22. “Ecquis erit modus?” inquit; “Amor non talia curat;
  23. nec lacrimis crudelis Amor, nec gramina rivis,
  24. nec cytiso saturantur apes, nec fronde capellae.”
  25. Tristis at ille: “Tamen cantabitis, Arcades,” inquit
  26. “montibus haec vestris: soli cantare periti
  27. Arcades. O mihi tum quam molliter ossa quiescant,
  28. vestra meos olim si fistula dicat amores!
  29. Atque utinam ex vobis unus, vestrique fuissem
  30. aut custos gregis, aut maturae vinitor uvae!
  31. Certe, sive mihi Phillis, sive esset Amyntas,
  32. seu quicumque furor—quid tum, si fuscus Amyntas;
  33. et nigrae violae sunt et vaccinia nigra—
  34. mecum inter salices lenta sub vite iaceret;
  35. serta mihi Phyllis legeret, cantaret Amyntas.
  36. Hic gelidi fontes, hic mollia prata, Lycori,
  37. hic nemus; hic ipso tecum consumerer aevo.
  38. Nunc insanus amor duri me Martis in armis
  39. tela inter media atque adversos detinet hostes:
  40. tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!)
  41. Alpinas, ah dura, nives et frigora Rheni
  42. me sine sola vides: ah, te ne frigora laedant!
  43. ah, tibi ne teneras glacies secet aspera plantas!
  44. Ibo, et, Chalcidico quae sunt mihi condita versu
  45. carmina, pastoris Siculi modulabor avena.
  46. certum est in silvis, inter spelaea ferarum
  47. malle pati, tenerisque meos incidere amores
  48. arboribus; crescent illae, crescetis, amores.
  49. Interea mixtis lustrabo Maenala nymphis,
  50. aut acris venabor apros: non me ulla vetabunt
  51. frigora Parthenios canibus circumdare saltus.
  52. iam mihi per rupes videor lucosque sonantis
  53. ire; libet Partho torquere Cydonia cornu
  54. spicula:—tamquam haec sit nostri medicina furoris,
  55. ut deus ille malis hominum mitescere discat!
  56. Iam neque hamadryades rursus nec carmina nobis
  57. ipsa placent; ipsae rursus concedite silvae.
  58. non illum nostri possunt mutare labores,
  59. nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus,
  60. Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosae,
  61. nec si, cum moriens alta liber aret in ulmo,
  62. Aethiopum versemus ovis sub sidere Cancri.
  63. omnia vincit Amor; et nos cedamus Amori.”
  64. Haec sat erit, divae, vestrum cecinisse poetam,
  65. dum sedet et gracili fiscellam texit hibisco,
  66. Pierides; vos haec facietis maxima Gallo—
  67. Gallo, cuius amor tantum mihi crescit in horas,
  68. quantum vere novo viridis se subicit alnus.
  69. Surgamus; solet esse gravis cantantibus umbra;