De Rerum Natura
Lucretius
-
- Aeneadum genetrix, hominum divomque voluptas,
- alma Venus, caeli subter labentia signa
- quae mare navigerum, quae terras frugiferentis
- concelebras, per te quoniam genus omne animantum
- concipitur visitque exortum lumina solis:
- te, dea, te fugiunt venti, te nubila caeli
- adventumque tuum, tibi suavis daedala tellus
- summittit flores, tibi rident aequora ponti
- placatumque nitet diffuso lumine caelum.
- nam simul ac species patefactast verna diei
- et reserata viget genitabilis aura favoni,
- aeriae primum volucris te, diva, tuumque
- significant initum perculsae corda tua vi.
- inde ferae pecudes persultant pabula laeta
- et rapidos tranant amnis: ita capta lepore
- te sequitur cupide quo quamque inducere pergis.
- denique per maria ac montis fluviosque rapacis
- frondiferasque domos avium camposque virentis
- omnibus incutiens blandum per pectora amorem
- efficis ut cupide generatim saecla propagent.
- quae quoniam rerum naturam sola gubernas
- nec sine te quicquam dias in luminis oras
- exoritur neque fit laetum neque amabile quicquam,
- te sociam studeo scribendis versibus esse,
- quos ego de rerum natura pangere conor
- Memmiadae nostro, quem tu, dea, tempore in omni
- omnibus ornatum voluisti excellere rebus.
- quo magis aeternum da dictis, diva, leporem.
- effice ut interea fera moenera militiai
- per maria ac terras omnis sopita quiescant;
- nam tu sola potes tranquilla pace iuvare
- mortalis, quoniam belli fera moenera Mavors
- armipotens regit, in gremium qui saepe tuum se
- reiicit aeterno devictus vulnere amoris,
- atque ita suspiciens tereti cervice reposta
- pascit amore avidos inhians in te, dea, visus
- eque tuo pendet resupini spiritus ore.
- hunc tu, diva, tuo recubantem corpore sancto
- circum fusa super, suavis ex ore loquellas
- funde petens placidam Romanis, incluta, pacem;
- nam neque nos agere hoc patriai tempore iniquo
- possumus aequo animo nec Memmi clara propago
- talibus in rebus communi desse saluti.
- omnis enim per se divum natura necessest
- immortali aevo summa cum pace fruatur
- semota ab nostris rebus seiunctaque longe;
- nam privata dolore omni, privata periclis,
- ipsa suis pollens opibus, nihil indiga nostri,
- nec bene promeritis capitur nec tangitur ira.
- Quod super est, vacuas auris animumque sagacem
- semotum a curis adhibe veram ad rationem,
- ne mea dona tibi studio disposta fideli,
- intellecta prius quam sint, contempta relinquas.
- nam tibi de summa caeli ratione deumque
- disserere incipiam et rerum primordia pandam,
- unde omnis natura creet res, auctet alatque,
- quove eadem rursum natura perempta resolvat,
- quae nos materiem et genitalia corpora rebus
- reddunda in ratione vocare et semina rerum
- appellare suemus et haec eadem usurpare
- corpora prima, quod ex illis sunt omnia primis.
- Humana ante oculos foede cum vita iaceret
- in terris oppressa gravi sub religione,
- quae caput a caeli regionibus ostendebat
- horribili super aspectu mortalibus instans,
- primum Graius homo mortalis tollere contra
- est oculos ausus primusque obsistere contra;
- quem neque fama deum nec fulmina nec minitanti
- murmure compressit caelum, sed eo magis acrem
- inritat animi virtutem, effringere ut arta
- naturae primus portarum claustra cupiret.
- ergo vivida vis animi pervicit et extra
- processit longe flammantia moenia mundi
- atque omne immensum peragravit mente animoque,
- unde refert nobis victor quid possit oriri,
- quid nequeat, finita potestas denique cuique
- qua nam sit ratione atque alte terminus haerens.
- quare religio pedibus subiecta vicissim
- opteritur, nos exaequat victoria caelo.
- Illud in his rebus vereor, ne forte rearis
- impia te rationis inire elementa viamque
- indugredi sceleris. quod contra saepius illa
- religio peperit scelerosa atque impia facta.
- Aulide quo pacto Triviai virginis aram
- Iphianassai turparunt sanguine foede
- ductores Danaum delecti, prima virorum.
- cui simul infula virgineos circum data comptus
- ex utraque pari malarum parte profusast,
- et maestum simul ante aras adstare parentem
- sensit et hunc propter ferrum celare ministros
- aspectuque suo lacrimas effundere civis,
- muta metu terram genibus summissa petebat.
- nec miserae prodesse in tali tempore quibat,
- quod patrio princeps donarat nomine regem;
- nam sublata virum manibus tremibundaque ad aras