De Divinatione

Ille vero nimis etiam obscurus Euphorion; at non Homerus. Uter igitur melior? Valde Heraclitus obscurus, minime Democritus. Num igitur conferendi? Mea causa me mones, quod non intellegam? Quid me igitur mones? ut si quis medicus aegroto imperet, ut sumat

1. Terrigenam, herbigradam, domiportam, sanguine cassam,

potius quam hominum more cocleam diceret. Nam Pacuvianus Amphio

1. Quadrupés tardigrada, agréstis, humilis, áspera,
2. Capité brevi, cervice ánguina, aspectú truci,
3. Evíscerata, inánima, cum animalí sono

cum dixisset obscurius, tum Attici respondent:

1. Non íntellegimus, nísi si aperte díxeris.

At ille uno verbo: Testudo. Non potueras hoc igitur a principio, citharista, dicere?

Defert ad coniectorem quidam somniasse se ovum pendere ex fascea lecti sui cubicularis (est hoc in Chrysippi libro somnium); respondit coniector thensaurum defossum esse sub lecto. Fodit, invenit auri aliquantum, idque circumdatum argento, misit coniectori,

quantulum visum est de argento. Tum ille:

Nihilne

, inquit,

de vitello?

id enim ei ex ovo videbatur aurum declarasse, reliquum argentum. Nemone igitur umquam alius ovum somniavit? cur ergo hic nescio qui thensaurum solus invenit? quam multi inopes digni praesidio deorum nullo somnio ad thensaurum reperiendum admonentur! Quam autem ob causam tam est obscure admonitus, ut ex ovo nasceretur thensauri similitudo, potius quam aperte thensaurum quaerere iuberetur, sicut aperte Simonides vetitus est navigare?