De Republica

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis. Scripta Quae Manserunt Omnia, Part 4, Vol 2. Mueller, C. F. W., editor. Leipzig: Teubner, 1889.

Non. 362M

et noster Plato magis etiam quam Lycurgus, omnia qui prorsus iubet esse communia, ne quis civis propriam aut suam rem ullam queat dicere.
Non. 308M
Ego vero eodem, quo ille Homerum redimitum coronis et delibutum unguentis emittit ex ea urbe, quam sibi ipse fingit.

Non. 24M

Censoris iudicium nihil fere damnato nisi ruborem offert. Itaque, ut omnis ea iudicatio versatur tantum modo in nomine, animadversio illa ignominia dicta est.
Non. 423M
Horum †in severitatem dicitur inhorruisse primum civitas.
Non. 499M
Nec vero mulieribus praefectus praeponatur, qui apud Graecos creari solet, sed sit censor, qui viros doceat moderari uxoribus.
Non. 5M
Ita magnam habet vim disciplina verecundiae; carent temeto omnes mulieres.
Non. 306M
Atque etiam si qua erat famosa, ei cognati osculum non ferebant.
Non. 23M
Itaque a petendo petulantia, a procando, id est poscendo, procacitas nominata est.

Non. 24M

Nolo enim eundem populum imperatorem et portitorem esse terrarum. Optimum autem et in privatis familiis et in re publica vectigal duco esse parsimoniam. Fides enim nomen ipsum mihi videtur habere, cum fit, quod dicitur.
Non. 194M
In cive excelso atque
p.357
homine nobili blanditiam, adsentationem, ambitionem †meam esse levitatis.