In C. Verrem

tu quae ex fanis religiosissimis per scelus et latrocinium abstulisti, ea nos videre nisi in tuis amicorumque tuorum tectis non possumus: P. Servilius quae signa atque ornamenta ex urbe hostium vi[*](vi s. l. r: om. Dp rell. (per virtutem K)) et virtute capta belli lege atque imperatorio iure sustulit, ea populo Romano adportavit, per triumphum vexit, in tabula publica[*](tabula pub. pq (v, §103): tabulas publicas rell. praeter Cuiac. in quo fuisse dicitur tabulis publicis: secl. Muell.) ad aerarium perscribenda curavit. cognoscite ex litteris publicis hominis amplissimi diligentiam. recita. RATIONES RELATAE P. SERVILI[*](Recita... Servili prb: om. DY). non solum numerum signorum, sed etiam unius cuiusque magnitudinem, figuram, statum litteris definiri vides. certe maior est virtutis victoriaeque iucunditas quam ista voluptas quae percipitur ex libidine et cupiditate. multo diligentius habere dico Servilium praedam populi Romani quam te tua furta notata atque perscripta.

dices tua quoque signa et tabulas pictas ornamento urbi foroque populi Romani fuisse. memini; vidi simul cum populo Romano forum comitiumque adornatum ad speciem magnifico ornatu, ad sensum cogitationemque acerbo et lugubri; vidi conlucere omnia furtis tuis, praeda provinciarum, spoliis sociorum atque amicorum. quo quidem tempore, iudices, iste spem maximam reliquorum quoque peccatorum nactus est; vidit enim eos qui iudiciorum se[*](iudic. se Dp rell.: se iudic. Asc., Schol. Gronov.) dominos dici volebant harum cupiditatum esse servos.

socii vero nationesque exterae spem omnem[*](omnem L: omnium Dp rell.) tum primum abiecerunt rerum ac fortunarum suarum, propterea quod casu legati ex Asia atque Achaia plurimi Romae tunc fuerunt, qui deorum simulacra ex suis fanis[*](fanis suis qr) sublata in foro venerabantur, itemque[*](itemque p al.: item qui DY) cetera signa et ornamenta cum cognoscerent, alia alio in loco lacrimantes intuebantur. quorum omnium hunc sermonem tum esse audiebamus, nihil esse quod quisquam dubitaret de exitio sociorum atque amicorum, cum quidem viderent in foro populi Romani, quo in loco antea qui sociis iniurias fecerant accusari et condemnari solebant, ibi esse palam posita ea quae ab sociis per scelus ablata ereptaque essent.

hic ego non arbitror illum negaturum signa se plurima, tabulas pictas innumerabilis habere; sed, ut opinor, solet haec quae rapuit et furatus est non numquam dicere se emisse, quoniam quidem in Achaiam, Asiam[*](Asiam Db: om. pq: ante Achaiam K), Pamphyliam sumptu publico et legationis nomine mercator signorum tabularumque pictarum missus est. et istius[*](Habeo et istius Dp al. (ipsius) Asc.: ab eo istius b al.: num At vero s. Age vero istius? Cl. Rev. xvii. 202) et patris eius accepi[*](accepi Dp rell.: accepti Asc. (accepti ct expensi?): secl. edd.) tabulas omnis, quas diligentissime legi atque digessi, patris, quoad vixit, tuas, quoad ais te confecisse. nam in isto, iudices, hoc novum reperietis. audimus[*](Audivimus G2) aliquem tabulas numquam[*](numquam tab. qr) confecisse; quae est opinio hominum de Antonio[*](Antonio Dp rell.: M. Antonio Asc. edd. (Div. §22)) falsa, nam fecit[*](fecit p al.: leg DZ, legis G12K, legit s) diligentissime; verum sit hoc genus aliquod, minime probandum. audimus[*](Audivimus G2) alium non ab initio fecisse, sed ex tempore aliquo confecisse; est aliqua etiam huiusce[*](huiusce pb Asc. (i, §56): eiusce DY) rei ratio. hoc vero novum et ridiculum est, quod hic nobis respondit cum ab[*](ab om. Dp) eo tabulas postularemus, usque ad M. Terentium et[*](et Dp rell.: om. Asc. (v, §34)) C. Cassium consules confecisse, postea destitisse.

Alio loco hoc cuius modi sit considerabimus; nunc nihil ad me attinet; horum enim temporum in quibus nunc versor habeo tabulas et tuas et patris. plurima signa pulcherrima, plurimas tabulas optimas[*](optimas Dpq: om. G2Kd) deportasse te negare non potes. atque utinam neges! Vnum ostende in tabulis aut tuis aut patris tui emptum esse: vicisti. ne haec quidem duo signa pulcherrima quae nunc ad impluvium[*](impluvium qrb (impluium p): pluium s. pluvium DY) tuum stant, quae multos annos ante valvas[*](ad valvas d) Iunonis Samiae steterunt, habes[*](habes dicere Lamb., Kays.) quo modo emeris, haec, inquam, duo quae in aedibus tuis sola iam sunt, quae sectorem exspectant, relicta ac destituta a ceteris signis.

at, credo, in hisce solis rebus indomitas cupiditates atque effrenatas habebat: ceterae libidines eius ratione aliqua aut modo continebantur. quam multis istum ingenuis, quam multis matribus familias in illa taetra atque impura legatione vim attulisse existimatis? ecquo[*](ecquo D: hecquo p: et quo d) in oppido pedem posuit ubi non plura stuprorum flagitiorumque suorum quam[*](quam om. D al. p: stupr. flag. suor. quam del. Kays.) adventus sui vestigia reliquerit? sed ego[*](ego relinquam qr) omnia quae negari poterunt praetermittam; etiam haec quae certissima sunt et clarissima relinquam; unum aliquod de nefariis istius factis eligam, quo facilius ad Siciliam possim aliquando, quae mihi hoc oneris negotique imposuit, pervenire.

oppidum est in Hellesponto Lampsacum, iudices, in 63 primis Asiae provinciae clarum et nobile; homines autem[*](autem DYbr: om. pq) ipsi[*](ipsi om. K Lampsaceni secl. Bake, Kays.) Lampsaceni cum summe in omnis civis Romanos officiosi, tum praeterea maxime sedati et quieti, prope praeter ceteros ad summum Graecorum[*](Graecorum D rell. Non.: om. pq1: secl. Kays.) otium potius quam ad ullam vim aut tumultum adcommodati. accidit, cum iste a Cn. Dolabella efflagitasset ut se ad regem Nicomedem regemque Sadalam mitteret, cumque iter hoc sibi magis ad quaestum suum quam ad rei publicae tempus adcommodatum depoposcisset, ut illo[*](in illo Lg. 42 Kays (i, §15)) itinere veniret Lampsacum cum magna calamitate et prope pernicie civitatis. deducitur iste ad ianitorem quendam hospitem, comitesque eius item apud ceteros hospites conlocantur. Vt mos erat istius, atque ut eum suae libidines flagitiosae[*](flagitiose Dp rell. admonebant DYpr: commonebant K: monebant q) facere admonebant, statim negotium dat illis suis comitibus, nequissimis turpissimisque hominibus, uti[*](ut pb) videant et investigent ecqua[*](hecquae p, ecquae s: qua DG1: si qua KG2) virgo sit aut mulier digna quam ob rem ipse Lampsaci diutius commoraretur[*](commoretur Ern. auct. Klotz, Kays.).

erat comes eius Rubrius quidam, homo factus ad istius libidines, qui miro artificio, quocumque venerat, haec investigare omnia solebat. is ad eum rem istam[*](istam Dp rell.: ita Pluyg., Madv., Muell.) defert, Philodamum esse quendam, genere, honore, copiis, existimatione facile principem Lampsacenorum; eius esse filiam, quae cum patre habitaret propterea quod virum non haberet, mulierem eximia pulchritudine; sed eam summa integritate pudicitiaque existimari. homo, ut haec audivit, sic exarsit ad id quod non modo ipse numquam viderat, sed ne audierat quidem ab eo qui ipse vidisset, ut statim ad Philodamum migrare se diceret velle. hospes ianitor[*](Ianitor secl. Bake, Kays., Muell.), qui nihil suspicaretur, veritus ne quid in ipso se offenderetur, hominem summa vi retinere coepit. iste, qui hospitis relinquendi causam reperire non posset, alia sibi ratione viam munire ad stuprum coepit; Rubrium, delicias suas, in omnibus eius modi rebus adiutorem suum et conscium, parum laute deversari dicit; ad Philodamum deduci iubet.

quod ubi est Philodamo nuntiatum, tametsi erat[*](erat tres Lgg., Non.: non erat DYprb: erat non q al.) ignarus quantum sibi ac liberis suis iam tum mali[*](mali pb: om. DY) constitueretur, tamen ad istum venit; ostendit munus illud suum[*](munus illud suum DZpb: illud munus suum G2K: munus suum illud G1) non esse; se, cum suae partes essent hospitum recipiendorum, tum ipsos tamen[*](ipsos tantum Lg. 42) praetores et consules, non legatorum adseculas[*](adseculas (ass.) Dp: asseclas rell.), recipere solere. iste, qui una cupiditate raperetur, totum illius postulatum causamque neglexit; per vim ad eum, qui recipere non debebat, Rubrium deduci imperavit. hic Philodamus, posteaquam ius suum obtinere non potuit, ut humanitatem consuetudinemque suam retineret laborabat. homo, qui semper hospitalissimus amicissimusque nostrorum hominum existimatus esset, noluit videri ipsum illum Rubrium invitus domum suam recepisse; magnifice et ornate, ut erat in primis inter suos copiosus, convivium comparat[*](comparat Dp rell. Non. (Zielinski p. 193): apparat q1 Muell.); rogat Rubrium ut quos ei commodum sit invitet, locum sibi soli, si videatur, relinquat; etiam filium suum, lectissimum adulescentem, foras ad propinquum suum quendam mittit ad cenam.

Rubrius istius comites invitat; eos omnis Verres certiores facit quid opus esset. mature veniunt, discumbitur. fit sermo inter eos, et invitatio ut Graeco more biberetur; hortatur hospes, poscunt maioribus poculis, celebratur omnium sermone laetitiaque convivium. posteaquam satis calere res Rubrio visa est, 'quaeso,' inquit, 'Philodame, cur ad nos filiam tuam non intro vocari iubes?' homo, qui et summa gravitate et iam id aetatis et parens esset, obstipuit[*](obstipuit (ops. p) pql: obstupuit Dr rell.) hominis improbi dicto. instare Rubrius. tum ille[*](ille pb: om. DY), ut aliquid responderet, negavit moris esse Graecorum ut in convivio virorum accumberent mulieres. hic tum alius ex alia parte, 'enim vero ferendum hoc quidem non est; vocetur mulier!' et simul servis suis Rubrius ut ianuam clauderent et ipsi ad foris adsisterent imperat.

quod ubi ille intellexit, id agi atque id parari ut filiae suae vis adferretur, servos suos ad se vocat; his imperat ut se ipsum neglegant, filiam defendant; excurrat aliquis qui hoc tantum domestici mali filio nuntiet clamor interea[*](pugna inter contra codd. Rufinianus) fit tota domo; inter servos Rubri atque hospitis iactatur domi suae vir primarius[*](primarius Non. edd.: primus codd.: (optimus s et ed. Iunt.)) et homo[*](homo pb Non.: om. DY) honestissimus; pro se quisque manus adfert; aqua denique ferventi a Rubrio ipso Philodamus perfunditur. haec ubi filio nuntiata sunt, statim exanimatus ad aedis contendit, ut et vitae patris et pudicitiae sororis succurreret; omnes eodem animo Lampsaceni, simul ut hoc audierunt, quod eos cum[*](cum Dpq: tum Y) Philodami dignitas tum iniuriae magnitudo movebat, ad aedis noctu convenerunt. hic lictor istius Cornelius, qui cum eius servis erat a Rubrio quasi in praesidio ad auferendam mulierem conlocatus, occiditur; servi non nulli vulnerantur; ipse Rubrius in turba sauciatur. iste, qui sua cupiditate tantos tumultus concitatos videret, cupere aliqua[*](aliqua Dpr: aliq. KZ: aliquo L) evolare, si posset.

postridie homines mane[*](mane homines prb) in contionem conveniunt; quaerunt quid optimum factu[*](factu D al. p Asc.: factum G1qr) sit; pro se quisque, ut in quoque erat auctoritatis plurimum, ad populum loquebatur; inventus est nemo cuius non haec et sententia esset et oratio[*](oratio pb: ratio DYr), non esse metuendum, si istius nefarium scelus Lampsaceni ulti vi manuque essent, ne senatus populusque Romanus in eam civitatem animadvertendum putaret; quodsi hoc iure legati populi Romani in socios nationesque exteras uterentur, ut pudicitiam liberorum servare ab eorum libidine tutam non liceret, quidvis esse perpeti satius quam in tanta vi atque acerbitate versari.

haec cum omnes sentirent, et. cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur, omnes ad eam domum in qua iste deversabatur[*](devers. D: divers. pr Schol. Gronov.) profecti sunt; caedere ianuam saxis, instare ferro, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere[*](subiicere Dpr: circum add. in mg. D2, et ita Y) coeperunt. tunc[*](Tunc DY: tum pb) cives Romani, qui Lampsaci negotiabantur, concurrunt; orant Lampsacenos ut gravius apud eos nomen legationis quam iniuria legati putaretur; sese intellegere hominem illum esse impurum ac nefarium, sed quoniam nec perfecisset quod conatus esset, neque futurus esset Lampsaci postea, levius eorum peccatum fore si homini scelerato pepercissent quam si legato non pepercissent.

sic iste multo sceleratior et nequior quam ille Hadrianus aliquanto etiam felicior fuit. ille, quod eius avaritiam cives Romani ferre non potuerunt[*](potuerant d), Vticae domi suae vivus exustus est, idque ita[*](ita pb: om. DY) illi merito accidisse existimatum est ut laetarentur omnes neque ulla animadversio constitueretur: hic sociorum ambustus incendio tamen ex illa flamma periculoque evolavit, neque adhuc causam ullam excogitare potuit quam ob rem commiserit, aut quid evenerit, ut in tantum periculum veniret. non enim potest dicere, 'cum seditionem sedare vellem, cum frumentum imperarem, cum stipendium cogerem, cum aliquid denique rei publicae causa gererem, quod acrius imperavi, quod animadverti, quod minatus sum.' quae si diceret, tamen ignosci non oporteret, si nimis atrociter imperando sociis in tantum adductus periculum videretur.

nunc cum ipse causam illius tumultus neque veram dicere neque falsam confingere audeat, homo autem ordinis sui frugalissimus, qui tum[*](tunc D al.) accensus C. Neroni fuit, P. Tettius[*](Tettius d: Pettius DKp: Pectius qr), haec eadem se Lampsaci cognosse dixerit, vir omnibus rebus ornatissimus, C. Varro, qui tum in Asia militum tribunus[*](mil. trib. DY: trib. mil. p (errant Zumpt, Iord.) br) fuit, haec eadem ipse[*](ipse coni. Benecke: ipsa codd.: ipso Haase, Kays.) se ex Philodamo audisse dicat, potestis dubitare quin istum fortuna non tam ex illo periculo eripere voluerit quam ad vestrum iudicium reservare? Nisi vero illud dicet, quod et in Tetti testimonio priore actione interpellavit Hortensius—quo tempore quidem[*](quo tempore quidem Dp rell. (praeter G2K quo temp. ipse qu.): quo quidem temp. Siesbye, Muell.) signi satis dedit, si quid esset quod posset dicere, se tacere non posse, ut, quam diu tacuit in ceteris testibus, scire omnes possemus nihil habuisse quod diceret: hoc tum dixit, Philodamum et filium eius a C. Nerone esse damnatos.

de quo ne multa[*](multa p: multum DY) disseram tantum dico, secutum id esse Neronem et eius consilium: quod Cornelium lictorem occisum esse constaret, putasse non oportere esse cuiquam ne in ulciscenda quidem iniuria hominis occidendi potestatem. in quo video Neronis iudicio[*](Neronis iudicio del. Bake) non te absolutum esse improbitatis, sed illos damnatos esse caedis. verum ista damnatio tamen cuius modi fuit? audite[*](fuerit audite qr edd. recc.), quaeso, iudices, et aliquando miseremini sociorum et ostendite aliquid iis[*](his codd.) in vestra fide praesidi esse oportere. quod toti Asiae[*](in Asiam auct. Iord. secl. Kays.) iure occisus videbatur istius ille verbo lictor, re vera minister improbissimae cupiditatis, pertimuit iste ne Philodamus Neronis iudicio liberaretur; rogat et orat Dolabellam ut de sua provincia decedat, ad Neronem proficiscatur; se demonstrat incolumem esse non posse, si Philodamo vivere atque aliquando Romam venire licuisset. commotus est Dolabella: