Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. culos et crepidas lingere carpatinas.
  2. si nos omnino vis omnes perdere, Victi,
  3. hiscas: omnino quod cupis efficies.
  1. Subripui tibi, dum ludis, mellite Iuventi,
  2. saviolum dulci dulcius ambrosia.
  3. verum id non impune tuli: namque amplius horam
  4. suffixum in summa me memini esse cruce,
  5. dum tibi me purgo nec possum fletibus ullis
  6. tantillum vestrae demere saevitiae.
  7. nam simul id factum est, multis diluta labella
  8. guttis abstersisti omnibus articulis,
  9. ne quicquam nostro contractum ex ore maneret,
  10. tanquam commictae spurca saliva lupae.
  11. praeterea infesto miserum me tradere Amori
  12. non cessasti omnique excruciare modo,
  13. ut mi ex ambrosia mutatum iam fores illud
  14. saviolum tristi tristius elleboro.
  15. quam quoniam poenam misero proponis amori,
  16. nunquam iam posthac basia subripiam.
  1. Caelius Aufilenum et Quintius Aufilenam
  2. flos Veronensum depereunt iuvenum,
  3. hic fratrem, ille sororem. hoc est quod dicitur illud
  4. fraternum vere dulce sodalicium.
  5. cui faveam potius? Caeli, tibi: nam tua nobis
  6. per facta exhibita est unica amicitia
  7. cum vesana meas torreret flamma medullas.
  8. sis felix, Caeli, sis in amore potens.
  1. Multas per gentes et multa per aequora vectus
  2. advenio has miseras, frater, ad inferias,
  3. ut te postremo donarem munere mortis
  4. et mutam nequiquam adloquerer cinerem,
  5. quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum,
  6. heu miser indigne frater adempte mihi.
  7. nunc tamen interea haec, prisco quae more parentum
  8. tradita sunt tristi munere ad inferias,
  9. accipe fraterno multum manantia fletu
  10. atque in perpetuum, frater, ave atque vale.
  1. Si quicquam tacito commissum est fido ab amico
  2. cuius sit penitus nota fides animi,
  3. meque esse invenies illorum iure sacratum,
  4. Corneli, et factum me esse puta Harpocratem.
  1. Aut sodes mihi redde decem sestertia, Silo,
  2. deinde esto quamvis saevus et indomitus:
  3. aut, si te nummi deIectant, desine quaeso
  4. Leno esse atque idem saevus et indomitus.
  1. Credis me potuisse meae maledicere vitae,
  2. ambobus mihi quae carior est oculis?
  3. non potui, nec, si possem, tam perdite amarem:
  4. sed tu cum Tappone omnia monstra facis.
  1. Mentula conatur Pipleum scandere montem:
  2. Musae furcillis praecipitem eiciunt.
  1. Cum puero bello praeconem qui videt esse,
  2. quid credat, nisi se vendere discupere?
  1. Si cui quid cupido optantique obtigit unquam
  2. insperanti, hoc est gratum animo proprie.
  3. quare hoc est gratum nobis quoque, carius auro,
  4. quod te restituis, Lesbia, mi cupido:
  5. restituis cupido atque insperanti, ipsa refers te
  6. nobis. o lucem candidiore nota!
  7. quis me uno vivit felicior, aut magis hac res
  8. optandas vita dicere quis poterit?
  1. Si, Comini, populi arbitrio tua cana senectus
  2. spurcata impuris moribus intereat,
  3. non equidem dubito quin primum inimica bonorum
  4. lingua exsecta avido sit data vulturio,
  5. effossos oculos voret atro gutture corvus,
  6. intestina canes, cetera membra lupi.
  1. Iucundum, mea vita, mihi proponis amorem
  2. hunc nostrum inter nos perpetuumque fore.
  3. di magni, facite ut vere promittere possit
  4. atque id sincere dicat et ex animo,
  5. ut liceat nobis tota perducere vita
  6. aeternum hoc sanctae foedus amicitiae.
  1. Aufilena, bonae semper laudantur amicae:
  2. accipiunt pretium quod facere instituunt.
  3. tu, quod promisti mihi, quod mentita, inimica es;
  4. quod nec das et fers saepe, facts facinus.
  5. aut facere ingenuae est, aut non promisse pudicae,
  6. Aufilena, fuit: sed data corripere
  7. fraudando † efficit plus quam meretricis avarae,
  8. quae sese toto corpore prostituit.
  1. Aufilena, viro contentam vivere solo
  2. nuptarum laus e laudibus eximiis:
  3. sed cuivis quamvis potius succumbere par est
  4. quam matrem fratres ex patruo parere.
  1. Multus homo est, Naso, neque tecum multus homo est qui
  2. descendit: Naso, multus es et pathicus.
  1. Consule Pompeio primum duo, Cinna, solebant
  2. Maeciliam: facto consule nunc iterum
  3. manserunt duo, sed creverunt milia in unum
  4. singula. fecundum semen adulterio.
  1. Firmanus saltu non falso Mentula dives
  2. fertur, qui tot res in se habet egregias,
  3. aucupium omne genus, piscis, prata, arva, ferasque.
  4. nequiquam: fructus sumptibus exsuperat.
  5. quare concedo sit dives, dum omnia desint;
  6. saltum laudemus, dum domo ipse egeat.
  1. Mentula habet iuxta triginta iugera prati,
  2. quadraginta arvi: cetera sunt maria.
  3. cur non divitiis Croesum superare potis sit
  4. uno qui in saltu tot bona possideat,
  5. prata, arva, ingentis silvas saltusque paludesque
  6. usque ad Hyperboreos et mare ad Oceanum?
  7. omnia magna haec sunt, tamen ipse est maximus ultro,
  8. non homo, sed vero mentula magna minax.
  1. Saepe tibi studioso animo venante requirens
  2. carmina uti possem mittere Battiadae
  3. qui te lenirem nobis, neu conarere
  4. tela infesta mihi mittere in usque caput,
  5. hunc video mihi nunc frustra sumptum esse laborem,
  6. Gelli, nec nostras hic valuisse preces.
  7. contra nos tela ista tua evitamus amictu:
  8. at fixus nostris tu dabis supplicium.