Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. ista cum lingua, si usus veniat tibi, possis
  2. culos et crepidas lingere carpatinas.
  3. si nos omnino vis omnes perdere, Victi,
  4. hiscas: omnino quod cupis efficies.
  1. Subripui tibi, dum ludis, mellite Iuventi,
  2. saviolum dulci dulcius ambrosia.
  3. verum id non impune tuli: namque amplius horam
  4. suffixum in summa me memini esse cruce,
  5. dum tibi me purgo nec possum fletibus ullis
  6. tantillum vestrae demere saevitiae.
  7. nam simul id factum est, multis diluta labella
  8. guttis abstersisti omnibus articulis,
  9. ne quicquam nostro contractum ex ore maneret,
  10. tanquam commictae spurca saliva lupae.
  11. praeterea infesto miserum me tradere Amori
  12. non cessasti omnique excruciare modo,
  13. ut mi ex ambrosia mutatum iam fores illud
  14. saviolum tristi tristius elleboro.
  15. quam quoniam poenam misero proponis amori,
  16. nunquam iam posthac basia subripiam.
  1. Caelius Aufilenum et Quintius Aufilenam
  2. flos Veronensum depereunt iuvenum,
  3. hic fratrem, ille sororem. hoc est quod dicitur illud
  4. fraternum vere dulce sodalicium.
  5. cui faveam potius? Caeli, tibi: nam tua nobis
  6. per facta exhibita est unica amicitia
  7. cum vesana meas torreret flamma medullas.
  8. sis felix, Caeli, sis in amore potens.
  1. Multas per gentes et multa per aequora vectus
  2. advenio has miseras, frater, ad inferias,
  3. ut te postremo donarem munere mortis
  4. et mutam nequiquam adloquerer cinerem,
  5. quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum,
  6. heu miser indigne frater adempte mihi.
  7. nunc tamen interea haec, prisco quae more parentum
  8. tradita sunt tristi munere ad inferias,
  9. accipe fraterno multum manantia fletu
  10. atque in perpetuum, frater, ave atque vale.
  1. Si quicquam tacito commissum est fido ab amico
  2. cuius sit penitus nota fides animi,
  3. meque esse invenies illorum iure sacratum,
  4. Corneli, et factum me esse puta Harpocratem.
  1. Aut sodes mihi redde decem sestertia, Silo,
  2. deinde esto quamvis saevus et indomitus:
  3. aut, si te nummi deIectant, desine quaeso
  4. Leno esse atque idem saevus et indomitus.
  1. Credis me potuisse meae maledicere vitae,
  2. ambobus mihi quae carior est oculis?
  3. non potui, nec, si possem, tam perdite amarem:
  4. sed tu cum Tappone omnia monstra facis.
  1. Mentula conatur Pipleum scandere montem:
  2. Musae furcillis praecipitem eiciunt.
  1. Cum puero bello praeconem qui videt esse,
  2. quid credat, nisi se vendere discupere?
  1. Si cui quid cupido optantique obtigit unquam
  2. insperanti, hoc est gratum animo proprie.
  3. quare hoc est gratum nobis quoque, carius auro,