Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. ad quam tum properans fertur simul undique pubes
  2. Graeca penetralis deseruisse focos,
  3. ne Paris abducta gavisus libera moecha
  4. otia pacato degeret in thalamo.
  5. quo tibi tum casu, pulcherrima Laodamia,
  6. ereptum est vita dulcius atque anima
  7. coniugium: tanto te absorbens vertice amoris
  8. aestus in abruptum detulerat barathrum,
  9. quale ferunt Grai Pheneum prope Cylleneum
  10. siccare emulsa pingue palude solum,
  11. quod quondam caesis montis fodisse medullis
  12. audit falsiparens Amphitryoniades,
  13. tempore quo certa Stymphalia monstra sagitta
  14. perculit imperio deterioris eri,
  15. pluribus ut caeli tereretur ianua divis,
  16. Hebe nec longa virginitate foret.
  17. sed tuus altus amor barathro fuit altior illo,
  18. qui tunc indomitam ferre iugum docuit.
  19. nam nec tam carum confecto aetate parenti
  20. una caput seri nata nepotis alit,
  21. qui, cum divitiis vix tandem inventus avitis
  22. nomen testatas intulit in tabulas,
  23. impia derisi gentilis gaudia tollens
  24. suscitat a cano vulturium capiti:
  25. nec tantum niveo gavisa est ulla columbo
  26. compar, quae multo dicitur improbius
  27. oscula mordenti semper decerpere rostro
  28. quam quae praecipue multivola est mulier:
  29. sed tu horum magnos vicisti sola furores,
  30. ut semel es flavo conciliata viro.
  31. aut nihil aut paulo cui tum concedere digna
  32. lux mea se nostrum contulit in gremium,
  33. quam circumcursans hinc illinc saepe Cupido
  34. fulgebat crocina candidus in tunica.
  35. quae tamenetsi uno non est contenta Catullo,
  36. rara verecundae furta feremus erae,
  37. ne nimium simus stultorum more molesti:
  38. saepe etiam Iuno, maxima caelicolum,
  39. coniugis in culpa flagrantem concoquit iram
  40. noscens omnivoli plurima furta Iovis.
  41. atqui nec divis homines componier aequum est
  42. ---ingratum tremuli tolle parentis onus.
  43. nec tamen illa mihi dextra deducta paterna
  44. fragrantem Assyrio venit odore domum,
  45. sed furtiva dedit mira munuscula nocte
  46. ipsius ex ipso dempta viri gremio.
  47. quare illud satis est, si nobis is datur unis
  48. quem lapide illa diem candidiore notat.
  49. hoc tibi quod potui confectum carmine munus
  50. pro multis, Alli, redditur officiis,
  51. ne vestrum scabra tangat robigine nomen
  52. haec atque illa dies atque alia atque alia.
  53. huc addent divi quam plurima, quae Themis olim
  54. antiquis solita est munera ferre piis:
  55. sitis felices et tu simul et tua vita
  56. et domus, in qua nos lusimus et domina,
  57. et qui principio nobis † terram dedit aufert,
  58. a quo sunt primo omnia nata bona,
  59. et longe ante omnes mihi quae me carior ipso est,
  60. lux mea, qua viva vivere dulce mihi est.
  1. Noli admirari quare tibi femina nulla,
  2. Rufe, velit tenerum supposuisse femur,
  3. non si illam rarae labefactes munere vestis
  4. aut perluciduli deliciis lapidis.
  5. laedit te quaedam mala fabula, qua tibi fertur
  6. valle sub alarum trux habitare caper.
  7. hunc metuunt omnes. neque mirum: nam mala valde est
  8. bestia, nec quicum bella puella cubet.
  9. quare aut crudelem nasorum interfice pestem,
  10. aut admirari desine cur fugiunt.
  1. Nulli se dicit mulier mea nubere malle
  2. quam mihi, non si se Iuppiter ipse petat.
  3. dicit: sed mulier cupido quod dicit amanti
  4. in vento et rapida scribere oportet aqua.
  1. Si cui iure bono sacer alarum obstitit hircus,
  2. aut si quem merito tarda podagra secat,
  3. Aemulus iste tuus, qui vestrum exercet amorem,
  4. mirifice est a te nactus utrumque malum.
  5. nam quotiens futuit totiens ulciscitur ambos:
  6. illam adfligit odore, ipse perit podagra.
  1. Dicebas quondam solum te nosse Catullum,
  2. Lesbia, nec prae me velle tenere Iovem.
  3. dilexi tum te non tantum ut vulgus amicam,