Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. qualis in aerii perlucens vertice montis
  2. rivus muscoso prosilit e lapide,
  3. qui, cum de prone praeceps est valle volutus,
  4. per medium densi transit iter populi,
  5. dulce viatori lasso in sudore levamen
  6. cum gravis exustos aestus hiulcat agros.
  7. hic, velut in nigro iactatis turbine nautis
  8. lenius adspirans aura secunda venit
  9. iam prece Pollucis, iam Castoris implorata,
  10. tale fuit nobis Allius auxilium.
  11. is clausum lato patefecit limite campum,
  12. isque domum nobis isque dedit dominae,
  13. ad quam communes exerceremus amores.
  14. quo mea se molli candida diva pede
  15. intulit et trito fulgentem in limine plantam
  16. innixa arguta constituit solea,
  17. coniugis ut quondam flagrans advenit amore
  18. Protesilaeam Laodamia domum
  19. inceptam frustra, nondum cum sanguine sacro
  20. hostia caelestis pacificasset eros.
  21. nil mihi tam valde placeat, Rhamnusia virgo,
  22. quod temere invitis suscipiatur eris.
  23. quam ieiuna pium desideret ara cruorem
  24. docta est amisso Laodamia viro,
  25. coniugis ante coacta novi dimittere collum
  26. quam veniens una atque altera rursus hiems
  27. noctibus in longis avidum saturasset amorem,
  28. posset ut abrupto vivere coniugio:
  29. quod scibant Parcae non longo tempore abesse,
  30. si miles muros isset ad Iliacos:
  31. nam tum Helenae raptu primores Argivorum
  32. coeperat ad sese Troia ciere viros,
  33. Troia (nefas) commune sepulcrum Asiae Europaeque,
  34. Troia virum et virtutum omnium acerba cinis:
  35. quaene etiam nostro letum miserabile fratri
  36. attulit. Hei misero frater adempte mihi,
  37. hei misero fratri iucundum lumen ademptum,
  38. tecum una tota est nostra sepulta domus,
  39. omnia tecum una perierunt gaudia nostra,
  40. quae tuus in vita dulcis alebat amor.
  41. quem nunc tam longe non inter nota sepulcra
  42. nec prope cognatos compositum cineres,
  43. sed Troia obscena, Troia infelice sepultum
  44. detinet extremo terra aliena solo.
  45. ad quam tum properans fertur simul undique pubes
  46. Graeca penetralis deseruisse focos,
  47. ne Paris abducta gavisus libera moecha
  48. otia pacato degeret in thalamo.
  49. quo tibi tum casu, pulcherrima Laodamia,
  50. ereptum est vita dulcius atque anima
  51. coniugium: tanto te absorbens vertice amoris
  52. aestus in abruptum detulerat barathrum,
  53. quale ferunt Grai Pheneum prope Cylleneum
  54. siccare emulsa pingue palude solum,
  55. quod quondam caesis montis fodisse medullis
  56. audit falsiparens Amphitryoniades,
  57. tempore quo certa Stymphalia monstra sagitta
  58. perculit imperio deterioris eri,
  59. pluribus ut caeli tereretur ianua divis,
  60. Hebe nec longa virginitate foret.
  61. sed tuus altus amor barathro fuit altior illo,
  62. qui tunc indomitam ferre iugum docuit.
  63. nam nec tam carum confecto aetate parenti
  64. una caput seri nata nepotis alit,
  65. qui, cum divitiis vix tandem inventus avitis
  66. nomen testatas intulit in tabulas,
  67. impia derisi gentilis gaudia tollens
  68. suscitat a cano vulturium capiti:
  69. nec tantum niveo gavisa est ulla columbo
  70. compar, quae multo dicitur improbius
  71. oscula mordenti semper decerpere rostro
  72. quam quae praecipue multivola est mulier:
  73. sed tu horum magnos vicisti sola furores,
  74. ut semel es flavo conciliata viro.