Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. “qui possum? nemo quaerit nec scire laborat.”
  2. nos volumus; nobis dicere ne dubita.
  3. “primum igitur, virgo quod fertur tradita nobis,
  4. falsum est. non illam vir prior attigerit,
  5. languidior tenera cui pendens sicula beta
  6. nunquam se mediam sustulit ad tunicam:
  7. sed pater illius gnati violasse cubile
  8. dicitur et miseram conscelerasse domum,
  9. sive quod impia mens caeco flagrabat amore,
  10. seu quod iners sterili semine natus erat
  11. et quaerendus is unde foret nervosius illud
  12. quod posset zonam solvere virgineam.”
  13. egregium narras mira pietate parentem,
  14. qui ipse sui gnati minxerit in gremium.
  15. “atqui non solum hoc se dicit cognitum habere
  16. Brixia † chinea suppositum specula,
  17. flavus quam molli praecurrit flumine Mella,
  18. Brixia, Veronae mater amata meae,
  19. sed de Postumio et Corneli narrat amore,
  20. cum quibus illa malum fecit adulterium.
  21. dixerit hic aliquis, “quid? tu istaec, Ianua, nosti,
  22. cui nunquam domini limine abesse licet,
  23. nec populum auscultare, sed hic suffixa tigillo
  24. tantum operire soles aut aperire domum?”
  25. saepe illam audivi furtiva voce loquentem
  26. solam cum ancillis haec sua flagitia,
  27. nomine dicentem quos diximus, ut pote quae mi